Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Pożądanie. Pod tym kątem nigdy nie spojrzałam na żadną kobietę. Koleżankę czy przyjaciółkę. Myśmy się zakochiwały. Miałyśmy motyle w brzuchu, czy to było pożądanie? Ekscytacja, podniecenie, ale pożądanie? Pożądanie to bardzo silne uczucie. Zastanawiam się, czy to co odczuwały opisane kobiety było zdrowe. W sensie, czy nie popadły w jakiś chorobliwy stan. Od dziecka zdzira. Takie środowisko? To miała być książka o pożądaniu i w pewnym sensie była. O pożądaniu szczęśliwego życia u boku kochanego mężczyzny. Była też o gwałcie, o uwiedzeniu, o wpływie katolicyzmu na seksualność . Przeczytałam też o nieszczęśliwej miłości, samotności, rozpamiętywaniu. Jakby nie było, ta książka była dołująca. Kobiety w złym stanie psychicznym, niespełnione, rozgoryczone, wykorzystane i złe. Łykające psychotropy. Dramat. Przykre. Jedynie Solane, biseksualna osoba świadoma swojej atrakcyjności wydaje się dobierać sobie kochanków, których pragnie dla siebie albo męża. A i ona cierpiała na zaburzenia odżywiania. Myślę, że tekst o pożądaniu byłby weselszy gdyby bohaterkami były kobiety spełnione, szczęśliwe i zaspokojone, również seksualnie. A tu? Samo nieszczęście na prochach. Nie podobało mi się. To ma być prawdziwy obraz kobiecego pożądania? Wątpię.