Darcy Van Poelgeest

Przede wszystkim grafika. Bertram nie jest tu wprawdzie tak abstrakcyjny jak w "Domu Pokutnym", ale i tak deklasuje konkurencję. Krew leje się obficie, ale nie ma wrażenia obcowania z czymś autentycznie brutalnym, raczej od początku wiadomo, że chodzi o konwencję. W posłowiu autor przyznaje się do inspiracji Moebiusem i muszę przyznać, że od razu po otwarciu tej cegiełki miałem podobne skojarzenia. Historia jest dosyć wymagająca i posiada kilka nie do końca wyjaśnionych wątków. W dobie kolejnych afer odkrywanych w kanadyjskim kościele, nie sposób czytać tej fabuły bez oczywistych odniesień do konkretnych wydarzeń, choć ja bym to chyba wolał postrzegać bardziej uniwersalnie i kojarzyć z każdą władzą czy religią opartą na fanatycznym kulcie i dążeniu do zniewolenia swoich wyznawców. Mocny strzał na koniec roku