Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Bardzo lubię taką tematykę książek ale tu.. nie mogę jej ocenić inaczej. To chyba druga książka z tej kategorii, która dostaje najniższą ocene. Po tej nie za długiej opowieści wnosze, iż autor jak i lekarz jest zwykłym chamem i prostakiem. Mylę się? Być może ale taka postawa widnieje na tych nie całych 200 stronach. Opowieść nie jest błyskotliwa, nie jest zabawna, wzruszająca, nostalgiczna jak to bywa zazwyczaj przy takiego typu historiach. Autor a zarazem lekarz zdaje sobie jak bardzo zły system lecznictwa w Polsce panuje. I ok - po dupie dostają lekarze, ratownicy, pielęgniarki i pielęgniarze, ALE również pacjenci. Tu mamy całą plejadę żałosnych akcji. 1.Pacjent się spóźnia na wizytę i zostaje potraktowany jak zwykły śmieć. A jak lekarz się spóźnia? On może! Jemu wolno. To trzeba zrozumieć i siedzieć cicho. 2. Podobno kto pyta ten nie błądzi.. nie przy tym lekarzu. Jego odpowiedzi na pytania są tak sarkastyczne, uniżające. No tak.. nikt przecież nie jest tak mądry :) 3. Komentowanie czyjegoś wyglądu typu "wytapetowana morda" jest chyba bardzo na niskim poziomie. Takich kwiatków jest więcej.. Tak jakby PACJENCI ponosili winę za wszystko co się dzieje. Polecam skierować swoją złość, chamstwo i pyskówki wyżej, tam gdzie ktoś ma realną władze jak się jest takim chojrakiem. A nie, przepraszam, tak nie wolno skakać bo można wylecieć z hukiem. Nie polecam.