Najnowsze artykuły
- Artykuły„Jednym haustem”, czyli krótka historia opowiadaniaSylwia Stano6
- ArtykułyUwaga, akcja recenzencka. Weź udział i wygraj powieść „Fabryka szpiegów“!LubimyCzytać1
- ArtykułyLubimy czytać – ale gdzie najbardziej? Jakie są wasze ulubione miejsca na lekturę?Anna Sierant28
- Artykuły„Rękopis Hopkinsa”: taka piękna katastrofaSonia Miniewicz2
Popularne wyszukiwania
Polecamy
Kouam Tawa
1
7,4/10
Pisze książki: literatura dziecięca
Urodzony: 31.05.1974
Ten autor nie ma jeszcze opisu. Jeżeli chcesz wysłać nam informacje o autorze - napisz na: admin@lubimyczytac.pl
7,4/10średnia ocena książek autora
22 przeczytało książki autora
14 chce przeczytać książki autora
0fanów autora
Zostań fanem autoraKsiążki i czasopisma
- Wszystkie
- Książki
- Czasopisma
Najnowsze opinie o książkach autora
Tańcz, córko Księżyca! Kouam Tawa
7,4
Piękna książka, piękne ilustracje. Trochę skojarzyła mi się z biblijną Pieśnią nad Pieśniami - dużo tu powtórzeń, paralelizmów, prosty język, melodyjny, przypominający pieśń. Piękna i trochę smutna opowieść o utalentowanej tancerce, której talent przynosił wiele radości otoczeniu, a który jednocześnie sprawił, że nie spełniło się jej największe marzenie. Książka z tych, które lubię jako rodzić, bo wystarczająco zainteresowała mojego trzylatka, a jednocześnie dla mnie była bardzo ciekawa i zajmująca.
Tańcz, córko Księżyca! Kouam Tawa
7,4
Ta książka przenosi nas do dalekiej Afryki. To tam właśnie kroczy drogą pewna stara kobieta. Idzie powoli, co chwilę przystaje. „Bo stopy ma ciężkie”. Łapie oddech, ma zgarbione plecy, podpiera się laską. To Córka Księżyca. Kiedyś była dzieckiem, młodziutką dziewczyną, która lubiła tańczyć i miała marzenia. Była piękna, gibka, utalentowana. Jej taniec cieszył mieszkańców wioski. Wszyscy bawili się razem, grali, śpiewali. Ta książka to z jednej strony pochwała młodości, optymizmu i radości. Z drugiej zaś – dostrzeganie ludzi starych. Piękna opowieść o przemijaniu i ludzkiej naturze. Ten, kto dziś tryska młodością, też kiedyś doświadczy starości. Kto wie, może to jedyna sprawiedliwość na świecie: kiedyś wszyscy, bez wyjątku będziemy starszy, umrzemy. Będziemy zgarbieni jak Córka Księżyca, nasze kości będą słabe i kruche. Książka kameruńskiego pisarza uczy szacunku do ludzi starych. Pokazuje też, że w kulturze afrykańskiej starszyzna jest ważna, jest ceniona. Tutaj każdy zna Córkę Księżyca, jej zasługi. Wiedzą o tym nawet ptaki, droga, drzewo, słońce.
W książce oko radują piękne ilustracje – duże obrazy, kolorowe, z wzorami charakterystycznymi dla sztuki Czarnego Lądu. Trochę przypominają mi motywy z materiałów, kilimów. Na tych obrazach życie toczy się swoim rytmem. W wiosce mieszkańcy świętują, pracują, zajmują się dziećmi, można podziwiać elementy fauny i flory.