Jesteśmy społecznością, która kocha książki

"Mamo, młodzi są przyszłością. Ja nie mogę już biegać, ale chce im przekazać znicz jak na olimpiadzie. Oni maja tylko jedno życie i warto, by je dobrze przeżyli." Chiara Badano Spoglądając na zdjęcia błogosławionej Chiary Badano nie sposób oprzeć się jej ciepłemu i radosnemu obliczu. Zawsze uśmiechniętej, pełnej Bożej Obecności i spokoju Chiarze nadano przydomek Jasne światło „Luce” – przylgnął on do niej na stałe i do dziś oświeca drogę młodych ludzi rozpalając wiarę i ożywiając miłość do Jezusa. Mariagrazia Magrini, autorka wielu publikacji na temat bł. Chiary w tym właśnie poszerzonej biografii „Jasne światło” wydanej nakładem Edycji Świętego Pawła wspomina we wstępie, że „jej światło wśród zastępów świętych w niebie promieniuje najczystszym blaskiem”. Potwierdza to ogłoszona przez Kościół 25 września 2010 roku beatyfikacja. Chiara przyszła na świat 29 września 1971 roku na północy Włoch, była wyczekanym i jedynym dzieckiem Marii Teresy i Rugero Badano. Autorka opisuje, że od wczesnych lat rodzice starają się wychowywać swoją córkę w duchu chrześcijańskim, ale to właśnie sama Chiara stała się dla nich wzorem i pchnęła ich do jeszcze gorliwszego przeżywania wiary. Chociaż dziewczynka coraz bardziej świadomie pragnie sprawić przyjemność Jezusowi to bywają w jej życiu chwile dziecięcego, a później młodzieńczego buntu. Częściej jednak autorka wspomina wydarzenia, które wprawiały dorosłych w osłupienie jak te, kiedy Chiara przyjęła dobrowolnie karę, by wspierać przyjaciółkę, która trafiła do kąta lub gdy postanowiła oddać swoje najlepsze maskotki biednym dzieciom. Jako dziewięciolatka poznała Ruch Focolari, założony przez Chiarę Lubich, co odmieniło jej życie. Dorastając Chiara jest jak normalna nastolatka – ma wielu znajomych oraz jednego bliskiego przyjaciela, lecz szczególne miejsce w jej sercu zajmują członkowie z Ruchu. Młoda Chiara odwiedza domy starości, opiekuje się chorymi dziadkami, czy odwiedza, za zgodą rodziców, koleżankę chorą na szkarlatynę, bo ważniejsza jest miłość niż strach. Przeżywając trudności z niezdaniem do kolejnej klasy oddaje swoje cierpienie Jezusowi Opuszczonemu. Marzeniem nastolatki staje się wyjechanie na misje do Afryki. Zbiera na ten cel środki, które po jej śmierci rodzice znajdują wśród jej rzeczy. Śmiertelną diagnozę Chiara słyszy po przeprowadzeniu wielu badań. Złośliwy rak kości powoli zabiera jej grę w tenisa, klasowe wyjazdy, a także niedzielne spotkania Ruchu. Dziewczyna przyjmuję chorobę z pokorą, zawierzając wszystko Jezusowi: „Dla Ciebie, Jezu! Jeśli Ty tego chcesz, ja też tego pragnę!”. Od chwili, kiedy było już wiadome, że umrze, prosi mamę i przyjaciółki, żeby zamiast pogrzebu przygotowały jej wesele, bo idzie na spotkanie z Oblubieńcem. Swoją chorobę przeżywa radośnie, w szpitalu odwiedza ją mnóstwo ludzi, a każdy jest przekonany o jej świętości. Chociaż umiera doświadczona ogromnym cierpieniem to ostatnie jej słowa do mamy brzmią „Ciao! bądź szczęśliwa – ja jestem”. Kolejnego dnia 7 października 1990 roku, wczesnym świtem odchodzi w spokoju. Biografia błogosławionej Chiary w czternastu bardzo drobiazgowych rozdziałach pozwala poznać niezwykłą, pełną Bożej Miłości dziewczynę, która umiera mając niespełna 19 lat. Autorka bardzo skrupulatnie opisuje każde, nawet wydające się z pozoru błahe, wydarzenie przytaczając często wspomnienia bliskich oraz świadków życia błogosławionej, a także słów jej samej. Fakt ten wynika z tego, że Magrini współpracowała przy procesie beatyfikacji Chiary. Książkę kończy modlitwa, która wyprosić ma życie z Jezusem, równe życiu Chiary. Z całą pewnością warto poznać życie, wciąż tak mało znanej w Polsce błogosławionej Chiary – patronki młodzieży, a książka „Jasne światło” Mariagrazii Magrini napisana prostym językiem oraz opatrzona fotografiami jest dobrym do tego źródłem.