Jesteśmy społecznością, która kocha książki

"Dróżnik Thiel", bo taki tytuł nosi książka Gerharta Hauptmanna po przetłumaczeniu to krótka nowela zaliczana do najważniejszych dzieł naturalizmu. Thiel jest religijnym i dobrodusznym dróżnikiem kolejowym, który sumiennie wypełnia powierzoną mu pracę. Żeni się z kobietą imieniem Minna, która rodzi mu syna Tobiasza. Niedługo po ślubie kobieta umiera, co zmusza mężczyznę do poślubienia Leny, nowej towarzyszki życia o zaborczym charakterze, aby pomagała mu w opiece nad synem. Dróżnik czuje do niej pociąg seksualny, co sprawia, że nie interweniuje w sprawie Tobiasza, którego jego nowa żona traktuje nad wyraz źle. Stróżowka, w której Thiel spędza godziny swojej pracy jest dla niego ucieczką od nowego życia i formą kontaktu ze zmarłą małżonką - robi z niej niejako kapliczkę. Z czasem zaczynają nawiedzać go różne sny, przestaje odróżniać rzeczywistość i sen. Wskutek niedopilnowania przez pracującą przy polu kartofli obok stróżówki Lenę Tobiasza, ten wpada pod przejeżdżający pociąg i doznaje poważnych ran. W jednej z wizji Thiel widzi uciekającą żonę z jego synem i prosi, aby nie zabierała mu potomka, obiecując zamordowanie Leny. Nowela kończy się śmiercią Tobiasza, wskutek odniesionych ran, a także zabójstwem reszty rodziny przez tytułowego bohatera, który odnaleziony przy torach kolejowych, w miejscu śmierci pierworodnego, trzymający czapkę po zmarłym, zostaje wtrącony do więzienia, a następnie do kliniki psychiatrycznej. W noweli dużą rolę odgrywa przyroda. Podczas jednego ze spacerów Tobiasz pyta ojca czy napotkana wiewiórka jest Bogiem. Przejeżdżające pociągi oświetlają las na krwistoczerwony kolor, po czym znowu nastaje spokój. Kolej jest też symbolem nowoczesności, postępu. Obecne są tu także cechy epoki naturalizmu, czyli antybohater jako bohater, szczegółowe opisy zdarzeń, przedstawienie pracowników na co dzień czy człowiek kierowany popędem, instynktem.