Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Nie przepadam za zbiorami opowiadań, a już antologie to coś całkowicie nie dla mnie, bo zawsze w takiej grupie znajdzie się ktoś, czyj styl mi nie podejdzie. Jednak ,,Mitycznej miłości” postanowiłam dać szansę, bo… uwielbiam retellingi i byłam ciekawa, jak poradzą sobie z tym młode polskie autorki. Hermia Stone ,,Córka Acheronu” – Współczesny retelling mitu o Orfeuszu. Lyra jest dziennikarką i podczas wywiadu poznaje popularnego pisarza Oscara, którego twórczość obraca się w tematach mitycznych. Para coraz bardziej zbliża się do siebie, ale ich sielankę burzy śmierć Oscara. Ponieważ ten naprawdę wierzył w greckich bogów, Lyra postanawia znaleźć Hades i wydostać z niego mężczyznę. Pomysł był dość ciekawy, ale jakoś zabrakło mi emocji, zarówno w relacji bohaterów, jak i grozy przy misji Lyry. Opowiadanie czytało się szybko, ale bez jakiejkolwiek ekscytacji, było dla mnie takie do bólu przeciętne. Ocena: 6/10 Ewelina Nawara ,,Przebudzenie” – tym razem mamy retelling historii Hadesa i Persefony. Po tym jak Delilah Jones popada w długi, jej dom nachodzi ,,organizacja”, której kobieta jest winna pieniądze, i porywa jej córkę Korę. Przywódca Hudson od początku jest zafascynowany dziewczyną i dlatego proponuje jej układ i małżeństwo. Jest to typowe przełożenie mitu na realia mafijne, z zakochaniem się w porywaczu, blichtrem, aranżowanym małżeństwem,itp. Na plus jest to, że Hudson nie robi nic, co mogłoby skrzywdzić Korę, a ona nie jest tu płytką lalunią, chociaż i tak motyw przetrzymywania czy udowadniania dobroci zakupami mi zgrzytały. Mi to opowiadanie nie przypadło do gustu, po prostu nie moje klimaty, ale jeśli ktoś lubi romanse mafijne, to powinien się dobrze bawić. Ocena: 5/10. Maria Zdybska ,,Miłosierdzie potworów” – retelling mitu o Perseuszu i Gorgonie, ale niewzorujący się jedynie na mitologii greckiej i zawierający elementy innych kultur. Młody heros Perseusz ma zgładzić zamieniającą ludzi w kamień Gorgo i dostarczyć jej głowę bogom. Jednak kobieta próbuje go przekonać, że nie jest potworem, za jakiego ją ma. Autorkę wcześniej kojarzyłam, ale nie miałam okazji jeszcze przeczytać żadnego jej dzieła i tutaj naprawdę bardzo mi się podobało, pewnie dlatego, że jestem fanką retellingów bardziej fantastycznych niż współczesnych. Fajnie wyszło przerobienie mitu na inne realia i pokazanie bogów jako mściwych i okrutnych, a Meduzy jako ich ofiary, wszystkie przepychanki i intrygi kojarzyły mi się z ,,Lore”. Bardzo ładny styl i subtelny wątek miłosny, a do tego sporo refleksji o dobru i złu i że czasem za szybko oceniamy innych. Ocena: 8/10. Gosia Lisińska ,,Ostatni liść wawrzynu” – Kolejny współczesny retelling, tym razem mitu o Apollu i Dafne. Lorka i jej brat prowadzą rodzinny pensjonat. Pewnego dnia jeden z pokojów wynajmuje tajemniczy Pol, który wydaje się bardzo zainteresowany Lorką. Chyba nie do końca gra mi połączenie mitologii i współczesności, nie wciągnęłam się w tę historię i jak dla mnie autorka nie wykorzystała za bardzo motywu z tajemnicą rodzinną Lorki oraz Marsjaszem. Jednak czytało się przyjemnie i dla fanów romansów będzie to coś fajnego. Ocena: 6/10 Agnieszka Zawadka ,,Spójrz na mnie” – Drugie opowiadanie, które w pełni przypadło mi do gustu, bo znów bardziej fantastyczne niż obyczajowe i pierwsza autorka, którą wcześniej miałam okazję czytać. Poznajemy tu losy Eurydiki po tym, jak zmarła, ale nie trafiła do Hadesu, ale ,,bezmiejsca”, gdzie nieustannie przygląda się cierpieniu ludzkich dusz. Ciekawy koncept, magiczny klimat i nuta tajemnicy oraz oryginalne przerobienie mitu. Nie do końca przypadł mi do gustu główny ship, ale to już kwestia preferencji, ogólnie relacja została dobrze opisana. Ocena: 7/10 Aga Kalicka ,,Serce Persefony” – retelling mitu o Hadesie i Persefonie w wersji toczącej się w oryginalnej mitologii i opisującej, jak Hades przejmuje królestwo zmarłych. Bardzo komediowe, szalone, ze świetnymi tekstami, uśmiałam się mocno i naprawdę byłam ciekawa, co będzie dalej. Persefona była trochę bez charakteru i autorka pomyliła wojnę z Kronosem z tą z tytanami, ale całość jest naprawdę świetna i urocza. Ocena: 8/10 Aleksandra Pisarska ,,Laszlo poszukuje chwały” – do tego opowiadania miałam wiele obaw, ponieważ powieść autorki ,,Malachitowe ostrze” nie przypadła mi do gustu. Jednak miło się rozczarowałam – historia Laszla chcącego zakończyć wojnę między królestwami może nie jest jakaś bardzo wciągająca, ale czyta się dobrze i ma fajny swojski klimat, który kojarzył mi się z ,,Wiedźminem”. Relacja miłosna jest nieoczywista i ponownie musze przyznać, że autorce naprawdę ładnie i estetycznie wychodzą sceny zbliżeń. Nie mam pojęcia, do jakiego mitu odnosi się ta historia, ale sama w sobie jest naprawdę w porządku, chociaż też jakoś mnie nie porwała. Ocena: 6/10. Po przeczytaniu mam kilka refleksji: po pierwsze, zdecydowanie bardziej podobają mi się opowiadania bazujące na oryginalnych mitach i umieszczające je w dawnych czasach lub świecie fantastycznym. Jednak uważam, że każda z tych opowieści ma potencjał i znajdzie swoje grono odbiorców. Jestem też mile zaskoczona, bo myślałam, że to będzie połączenie wielu mitologii, a dominowało grecka, która z jakiegoś powodu jest na naszym rynku traktowana jako coś niesamowicie dziwnego i kontrowersyjnego i mam nadzieję, że to się zmieni 😉 ,,Właśnie tak rodzą się potwory(...) Cierpienie nie zawsze uczy pokory, czasami hoduje w sercu zło. "(Z opowiadania ,,Miłosierdzie potworów")