Jesteśmy społecznością, która kocha książki

"U-boot zacumowany" Kiedyś "seria z kotwiczką" należała do moich ulubionych. Dziś pozostała cieniem dawnej siebie. Wydawane książki są (oprócz Morisona) są coraz słabsze zarówno w tłumaczeniu jak i w treści. "W kręgu u-bootów 4" to kolejne trzy opowieści o walce "szarych wilków" podczas drugiej wojny światowej. Wstęp napisał wydawca Andrzej Ryba. Jest miejscami dość specyficzny. "A więc w przypadku historii U-bootów nie można powiedzieć, że dowódcy U-bootów to byli naziści". To dość odważne stwierdzenie. Oczywiście większość z nich nie była "czynnymi" nazistami, ale zdarzali się wśród nich zagorzali fanatycy sytemu - np. Wolfgang Lüth. Posłużę się cytatem z Wikipedii: "Lüth był zagorzałym nazistą i głęboko wierzącym protestantem. Przyjaźnił się z Arturem Greiserem - namiestnikiem Kraju Warty. Przyjaźń ta nawiązała się latem 1942, podczas odwiedzin Greisera w porcie szczecińskim, gdzie doszło do wizytacji U-181. Nagrodę Clausewitza Lüth odebrał z rąk Greisera w Poznaniu 6 października 1943. Jednocześnie, tego samego dnia nagrodę przyznano pośmiertnie Kurtowi Lückowi - historykowi i działaczowi mniejszości niemieckiej w Poznaniu, radnemu miejskiemu, który 2 marca 1942 zginął w potyczce z partyzantami radzieckim" Autor wstępu twierdzi, przywołując wspomnienia z "Żelaznych Trumien" że podczas walk na Atlantyku - "Nie było żadnych tam nazistów, czy hitlerowców.""To była ich wojna. Wojna Niemców". Idąc takim rozumowaniem w obozach koncentracyjnych pełniło straż nie hitlerowskie czy nazistowskie SS ale NIEMIECKIE. Dzielenie osób walczących w imię Adolfa Hitlera i jego zbrodniczego reżymu na nazistów, hitlerowców i Niemców to niebezpieczny proceder. Hitler sam sobie nie doszedł do władzy, lecz poparli go HITLEROWCY a ci w paszportach mieli wpisane w rubryce narodowość - NIEMIEC. Naziści też nie byli oderwanym tworem, lecz NIEMCAMI kochającymi i walczącymi w imię systemu, którego wartości poważali. Załogi U-bootów biły się i zabijały w celu zwycięstwa nazistowskiego systemu. Wielu z nich wiedziało o potwornościach wojny, zbrodniach władzy i ludobójstwie. Wybielanie ich w ten sposób jak to czyni Pan Ryba jest nieporozumieniem (delikatnie nazywając). Ceniłem sobie działalność Pana Andrzeja Ryby za starych dobrych czasów i mam nadzieję, że po prostu źle sformułował swoje myśli. We wstępie Pan Andrzej ponadto stwierdza "A do tego dochodzi historia U-505, JEDYNEGO U-boota wziętego przez aliantów do niewoli" Kolejna dość znaczna pomyłka. Wystarczy przeczytać historię U-570, który wzięty do niewoli przez Brytyjczyków służył jako HMS Graph. Przejdźmy do opowiadań. Są one pasmem sukcesów (dwa pierwsze) i miejscem ciągłej akcji. U-booty odpalają torpedy i topią kolejne ofiary. Wyrzucono długie i mozolne patrolowanie i stworzono historię pełną napięcia i bohaterstwa. Jest obraz nieprawdziwy i wypaczający mozolną służbę "stalowych trumien". Wystarczy sięgnąć do arcydzieła "Okręt", by zmierzyć się z innym obrazem wojny. Mniej propagandowym. Tłumacz i korekta też zaspała. W książce roi się od literówek i nieprawidłowych określeń. Za przykład niech posłużą strony 130-132 gdzie wielokrotnie występuje wyraz "zaoczyli". Kapitan okrętu wydaje komendę: "sterować zygzakiem" Opis u-boota wchodzącego do portu wygląda tak: "Na koniec dotarli do miejsca cumowania. Padły komendy NA CUMY. RM umiejętnie zacumował okręt. Cumy zamocowano..." Czasami groźne były spotkania z niszczycielem gdzie: "fala wybuchu wyrzucona WSTECZ od strony niszczyciela..." Dość trudnym pojęciem dla tłumacza jest "kontr kurs". Raz niszczyciel idzie kontkursem na okręt innym razem: "z prędkością 15 węzłów U-203 sunął kontrkursem za przeciwnikiem" Kontr kurs to na ogół kurs zbieżny, przeciwny do kursu innej jednostki. U-203 to "super u-boot". Według książki: "14 torped złożono w jego wyrzutniach". U-203 to u-boot typu VIIC miał 4 wyrzutnie na dziobie i jedną na rufie. Mieściło się w nich skromne 5 torped. Natomiast okręt zabierał 14 torped ale nie w wyrzutniach... Co do ruchu okrętu też zdarzają się niespodzianki: "gwałtowne przyśpieszenie ciągnie okręt do przodu". Mnie zawsze uczono że statek ma z tyłu śruby, a one pchają kadłub. Podczas wynurzania U-203: "wznosi się wahadłowo". Nie wiem, nie potrafię wytłumaczyć. Akcja i kapitan wydaje komendę: "wszystkie maszyny oprócz silnika elektrycznego wyłączyć ! " Powinno być zatrzymać. Robi się to w celu zminimalizowania hałasu. A tymczasem po chwili jego podwładny melduje: "pompy zęzowe sobie radzą !". Czyli nie wykonał rozkazu i nie wyłączył jednego z głośniejszych urządzeń jakim jest pompa zęzowa. Łobuz jeden ! (sarkazm). Takich kwiatków jest więcej. Niestety. Książka przypomina pełnego błędów komunistycznego "żółtego tygrysa" o sukcesach Armii Czerwonej w walce z niemieckim najeźdźcą. Nie polecam.