Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Czytałem niejedne wspomnienia żołnierzy, ale takiej ilości propagandowych treści jeszcze nie spotkałem. Autorem jest były żołnierzem NKWD i Smierszu. Wiarygodność wspomnień jest wątpliwa, ale najgorszy jest styl. Przede wszystkim styl. Atak Niemców w czerwcu – zawsze zdradliwy, Niemiec – to faszysta, faszystowski gad, itp. Dowódca - każdy surowy ale sprawiedliwy i zawsze jest wzorem dla swych żołnierzy, jak ojczyzna – to obowiązkowo z dużej litery i umiłowana. Treść też zadziwiająca, przykładem historia o fińskich „kukułkach”. Za wielkie pieniądze godzili się być zrzucani na zaplecze Armii Czerwonej, tam ktoś, a może sami, przykuwali się łańcuchami do drzew i ostrzeliwali kierowców, a następnie palili te samochody. Nie wyjaśnia czy palili w łańcuchach czy „ktoś” ich rozkuwał? Tylko rzadko pojawia się jakaś nutka autentyczności, wymyka się np. zdanie; „Wydawało się nam wówczas – bezustannie głodnym – że Niemcy są karmieni przez okrągłą dobę.” Dwie gwiazdki za możność obcowania z historią propagandy ZSRR.