Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Pierwsze kilkadziesiąt stron przeczytałam szybko. Niestety, czym dalej tym gorzej. Zamiast cieszyć się krajobrazami Alaski, jej fauną i florą, musiałam walczyć z zażenowaniem. Autor bez jakiegokolwiek krytycyzmu komentuje, ocenia i wręcz wyśmiewa ludzi, tradycje i sposób życia mieszkańców. Sam przy tym według mnie wypada słabo, np. mówi o obrzydliwym żarciu, które wszyscy przynoszą na imprezę (taki zwyczaj),a sam przychodzi z pustymi rękami. Nienawidzi faceta, który ma lepsze jedzenie od niego i uważa, że przecież jego towarzysz POWINIEN się z nim podzielić. Ocenienie sylwetek ludzi, zwłaszcza kobiet jest wybitnie niesmaczne. Szczyt głupoty według mnie osiąga na koniec, gdy przestraszony pojawieniem się "trzech Murzynów" na lotnisku, zamyka się na całą noc w ubikacji dla niepełnosprawnych i z bagaży robi sobie łóżko. Tak własnie, spał obok ubikacji, która o dziwo w jego mniemaniu akurat była idealnie czysta. Po przeczytaniu tej książki wcale nie dziwię się, że Polacy za granicą mają tak fatalną opinię.