Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Polska matematyk i logik, profesor Uniwersytetu Wrocławskiego.
Jest absolwentką Uniwersytetu Jagiellońskiego, na którym w 1952 r. uzyskała tytuł magistra filozofii w zakresie matematyki. Z Opolem związana od roku 1956, kiedy podjęła pracę w Katedrze Matematyki WSP kierowanej przez Jerzego Słupeckiego. Doktoryzowała się w roku 1965. Habilitowała się na Uniwersytecie Wrocławskim na podstawie książki Systemy nonsense-logics (PWN, Warszawa 1977). Rozprawa jest pierwszą w Polsce pracą ukazująca panoramę systemów logicznych, objętych tytułem. Systemy nonsense-logics zbudowali logicy radzieccy (Boczwar, Finn) oraz skandynawscy (Halldén, Aqvist i Segerberg). U źródeł nonsense-logics legły dwie motywacje: analiza antynomii logicznych oraz analiza wyrażeń matematycznych (pewnych funkcji nazwowych) tracących sens. Idzie o to, że w myśleniu potocznym, jak i w teoriach matematycznych występują składniowo poprawne wyrażenia, którym nie jesteśmy w stanie przypisać wartości logicznej prawdy lub fałszu, a nawet znaczenia w ogóle. Jak pisał Roman Suszko „kierunek ten nosi nieszczęśliwą nazwę logiki nonsensu i nie jest zbyt popularny”, choć, jak uważał, do nurtu tego należy zaliczyć też 3-wartościowy rachunek Łukasiewicza oraz logikę Kleene’go. Należy tu też uwzględnić 4-wartościową logikę Belnapa. Są to systemy nieklasyczne o godnych uwagi odniesieniach do filozofii, matematyki i dydaktyki matematyki, a współcześnie - do informatyki. Pierwsze trzy wątki są omawiane w książce. Jej oryginalnym, formalno-logicznym wkładem jest system W oraz pomocniczy system logiczny S. Charakterystyczny dla systemu S jest funktor równoważności warunkowej. Motywacji dostarczyły zagadnienia rozwiązywania nierówności dla funkcji wymiernych. Jest autorką lub współautorką podręczników i skryptów z zakresu logiki matematycznej, teorii mnogości i arytmetyki teoretycznej oraz ponad 40 innych publikacji. W latach 1976 -78 kierowała Zakładem Podstaw Matematyki, a następnie Katedrą Podstaw Matematyki. Była pierwszą dyrektor powołanego w 1976 r. Instytutu Matematyki WSP w Opolu. Na emeryturze od roku 1999.