Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Strasznie mnie ta lektura wymęczyła. Głównie z powodu bardzo nurzącego stylu Lindsaya, który „zabił” we mnie wszelaką ochotę na odkrywanie prawdziwych znaczeń wszystkich tych alegorii, jakie autor zastosował w tej powieści. Trochę mnie to martwi, ponieważ „Podróż na Arktura” jest uważana za ważną pozycję dla rozwoju gatunku, która miała spory wpływ na twórczość tak znanych pisarzy jak Tolkien czy C. S. Lewis. Niemiecki „Leksykon science fiction” opisuje ją jako „poprzez jej archaiczne marzenia senne niesłychanie imponującą i wielowarstwową powieść (…),metafizyczną pielgrzymkę do koszmarnego świata, podczas której poruszone zostają najbardziej egzystencjalne pytania na temat winy w ludzkich działaniach, wywołując, mimo surowej dykcji, rzadko w literaturze doświadczaną atmosferę niepokoju.” Znaczy się, nic nie pojąłem. Ha, zdarza się – nie mam monopolu na prawdy objawione. Przyznaję cztery gwiazdki, głównie ze względu na podeszły wiek tej powieści.