Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Hobbes należy do tych „złych” filozofów, którzy nie opowiedzieli się za demokracją. Z tego też powodu jego myśl stanowi ciekawą alternatywę dla dzisiejszych czasów, choć jego wizja państwa idealnego zakrawa o antyutopię. Przejdę jednak do samej książki. Na początek trzeba zwrócić uwagę na fakt, że twórcy poszli na łatwiznę przy tworzeniu okładki – karykatura przedstawiająca Hobbesa została już wcześniej wykorzystana, by reprezentować sobą Pascala. Moim skromnym zdaniem jest to wielkie faux pas. Miło byłoby posiadać kolekcję, na okładkach której znajdują się wizerunki wszystkich ważnych filozofów. Okazuje się jednak, że nie możemy na to liczyć, bowiem zestaw karykatur jest ograniczony. Aż nie chce mi się tego komentować. Sam tekst został za to napisane wcale dobrze. Mamy biografię filozofa, kontekst historyczny jego dzieł, przedstawienie pokrótce najważniejszych utworów i skupienie się na tym, co było esencją i celem filozofii Hobbesa – polityce Lewiatana. Mamy cytaty, odniesienia do innych filozofów oraz podsumowanie całości. Wszystko napisane świetnym i zrozumiałym dla czytelnika stylem. Zdarzyło się tylko kilka literówek. Ogólnie, oceniam ten tom siedmioma na dziesięć gwiazdek. Ocena byłaby o wiele wyższa, gdyby nie ta nieszczęsna okładka. O ile pewne niedopatrzenia w tekście jeszcze znoszę, o tyle ta karykatura… Starczy powiedzieć, że czuję się oszukany.