Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Książka jest próbą formalnego (ścisłego) ujęcia lingwistyki języka naturalnego (relacja nazwa-znaczenie, konotacja),przy użyciu metod matematycznych (logiczno-teoriomnogościowych i topologicznych). Przyznam, że jest to dla mnie nietypowe przedsięwzięcie, choć zdaję sobie sprawę, że lingwistyka posiada pewną wspólną płaszczyznę z logiką (również matematyczną),jako przykłady przytoczę, chociażby, paradoks kłamcy („To zdanie jest fałszywe”) lub paradoks Russella. Czy jest sens zajmowania się tego typu zagadnieniami? Osobiście uważam, że niekoniecznie, przynajmniej nie na, tylko, 112 stronach. Książka nie wyczerpuje wystarczająco powyższego zagadnienia, ponadto, jest mało spójna, brakuje płynnych przejść pomiędzy poszczególnymi rozdziałami. Nie jest to pozycja dla ścisłowców, a co najwyżej filozofów interesujących się powiązaniami lingwistyki z logiką, matematyką i, w mniejszym stopniu, filozofią.