Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Sięgnęłam po "Apetyt na miłość" Stephanie Kate Strohm z nadzieją na lekką romantyczną nastolatkową historię osadzoną w szkole kulinarnej. Składniki: Paryż, młodzież, szkoła, kuchnia, nieporozumienia i zakochanie. Przygotowanie: Podziel książkę na krótkie rozdziały i naprzemiennie koncentruj się na jednym z dwójki bohaterów. Każ bohaterom na zmianę zbliżać się i oddalać. Nie pozwól bohaterom zbyt wiele rozmawiać. Pisz dużo o jedzeniu, gotowaniu i pieczeniu. Opisuj wrażenia smakowe. Pomyśl o dobrym zakończeniu. Efekty: dużo cudownych kuszących opisów potraw, sporo rzeczy kulinarnych, których nie rozumiałam, brak przywiązania do bohaterów, zaciekawienie pod koniec książki, satysfakcjonujące zakończenie. Morał: Najważniejsi są ludzie! :-) Poniżej trzy cytaty. Żeby pobudzić wyobraźnię (i kubki smakowe ;-) Strona 56 Na jednej ze ścian znajdował się regał z przyprawami, największy, jaki Rosie widziała. Inny mieścił więcej rodzajów mąki niż w całym dziale z mąką w Walmarcie - zobaczyła tam mąki mające najróżniejsze przeznaczenie: do ciast, chleba, makaronów, mąkę typu podwójne zero i jakąś ciemniejszą. prawdopodobnie gryczaną. Rosie żałował, że nie może podbiec do tego regału, pootwierać pojemników i rozcierać mąki między palcami. Nigdy nie widziała podwójnego zera w prawdziwym życiu, ale wiedział,a że to tajemnica miękkiego ciasta do makaronu. Obok mąki było coś, czego chciałaby dotykać jeszcze bardziej - cukier. Granulowany, puder, perlisty, trzcinowy, demerera, turbinado, muscovado, jasne i ciemne - aż w jej głowie huczało od pomysłów, co mogłaby przygotować, gdybym miała te cukry do dyspozycji, jak każdy wybór wpływały fundamentalnie na naturę tego, co chciałaby upiec - zmieniłby strukturę okruchów, kolor, fakturę, wszystko. Strona 128 Gallettes okazały się ciemniejsze, orzechowobrązowe, co zawdzięczały mące gryczanej, były złożone w kwadraty z wytrawnym nadzieniem, prześwitującym kusząca przez ciasto. (...) To się nazywa oeuf miroir. (...) Dobry sos. Smaki eksplodowały jej w ustach mąka gryczana okazała się rewelacyjna - bardziej orzechowa, niż się spodziewała, nie do końca jednak jak orzech, ale nie potrafiła tego określić w inny sposób. Miała własny subtelny smak, brzegi ciasta były chrupiące, a faktura idealnie miękka, niemal gąbkowa w miejscu, gdzie gruyère stapiał się ze słoną szynką, i zanim Rosie się zorientowała, zjadła trzy kawałki. Strona 129 Crêpe au sucre był to cienki trójkąt posypany cukrem. Rosie miała wrażenie, że kryształki cukru skrzyły się w ciemnawym oświetleniu restauracji. Odcięła mały trójkąt od góry i włożyła do ust. I to... to było wszystko. Prosta potrawa, która przypomniała Rosie, że czasem rzeczy najprostsze są najlepsze. Naleśnik był złotawy i maślany, a skarmelizowany cukier - chrupiący, zanim szybko rozpuścił się w ustach, rozpływając się jej po języku. Nie mogło tam być niczego więcej poza masłem, cukrem, mąką i mlekiem. Mimo to... te proste składniki przemieniły się w coś transcendentnego. I to, jak pomyślała Rosie, było dokładnie siłą gotowania. Ślinka cieknie, co? ;-) Macie ochotę coś ugotować / upiec? Albo poczytać o nieumiejących się dogadać zakochanych nastolatkach? Idźcie do kuchni! Albo sięgnijcie po książkę "Apetyt na miłość". https://bajdocja.blogspot.com/2019/09/apetyt-na-miosc.html