Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Ksiądz Franciszek Kwiatkowski urodził się dnia 13 IX 1888 r. w Starym Sączu. Był synem Antoniego i Marii z domu Księżyk.
Do szkoły powszechnej uczęszczał w miejscowości rodzinnej. Po ukończeniu 4 klas gimnazjalnych w Nowym Sączu wstąpił dnia 14 IX 1903 r. do zakonu jezuitów i w Starej Wsi k. Krosna odbył dwuletni nowicjat, po czym przez dwa lata uzupełniał tamże wykształcenie średnie. W r. 1907 wyjechał do Chyrowa, gdzie ukończył 8. klasę gimnazjum i gdzie 23 V 1908 r. zdał z wyróżnieniem maturę. W latach 1908-1910 studiował filozofię w Kolegium Jezuitów w Nowym Sączu, a następnie odbył trzyletnią praktykę szkolną w prowadzonym przez jezuitów Zakładzie Naukowo-Wychowawczym w Chyrowie. W latach 1913- 1917 studiował teologię w Ore Place k. Hastings w Anglii, gdzie 24 VIII 1916 r. przyjął święcenia kapłańskie. Dnia 3 VII 1917 r. zdał tam dwugodzinny egzamin z całości filozofii i teologii (tzw. egzamin ad gradum),na podstawie czego generał jezuitów Włodzimierz Ledóchowski - zgodnie z przysługującymi mu wówczas uprawnieniami - przyznał Kwiatkowskiemu w 1920 r. stopień doktora filozofii i teologii. Po powrocie do kraju Kwiatkowski odbył w Starej Wsi tzw. trzecią probację, czyli roczne studium prawa zakonnego i duchowości ignacjańskiej, a następnie w Krakowie przygotowywał się do wykładów i pracował w kościele św. Barbary. W latach 1919-1925 był wykładowcą filozofii w Seminarium Duchownym w Poznaniu. Latem 1921 r. odbył podróż naukową do Holandii (Valkenburg). Od r. 1925 do wybuchu II wojny światowej wykładał filozofię w Kolegium Jezuitów najpierw w Nowym Sączu, a od 1926 r. w Krakowie (od 1932 r. Wydział Filozoficzny, a od 1999 r. Wyższa Szkoła Filozoficzno-Pedagogiczna ,,Ignatianum''). Był członkiem zwyczajnym Poznańskiego Towarzystwa Przyjaciół Nauk, a w 1938 r. został wybrany prezesem Sekcji Filozoficznej Polskiego Towarzystwa Teologicznego. Od września 1940 r. wykładał filozofię na zakonnym Wydziale Filozoficznym, przeniesionym wskutek wojny z Krakowa do Nowego Sącza. W r. 1946 wraz z Wydziałem Filozoficznym wrócił do Krakowa i objął nadto wykłady filozofii w Seminarium Duchownym Archidiecezji Lwowskiej, umieszczonym czasowo w klasztorze Bernardynów w Kalwarii Zebrzydowskiej. W marcu 1948 r. Kwiatkowski zaczął chorować. Z czasem stwierdzono u niego cukrzycę i chorobę płuc. Leczył się najpierw w szpitalu w Krakowie. Gdy stan jego zdrowia nieco się poprawił, został przewieziony do Zakopanego, gdzie jednak po kilku miesiącach ciężkiej choroby zmarł w domu zakonnym ,,Na Górce'' dnia 24 IV 1949 r., mając 60 lat.