Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Waleria Marrené primo voto Morzkowska, de domo Mallet de Grandville-Malletski (ur. 1832 we wsi Zbożenna, zm. 10 października 1903 w Warszawie) – polska pisarka, publicystka, krytyczka literacka i feministka okresu pozytywizmu.
Ojcem Marrené był napoleoński generał Jean-Baptiste Mallet de Granville (1777-1846),który osiedliwszy się na ziemiach polskich przyjął do nazwiska człon Malletski, matką Adela Krasińska. Przyszła pisarka wykształcenie zdobywała w domu, uzupełniając je w Puławach oraz w Krakowie. W młodości poznała Michała Morzkowskiego, jednego z przedstawicieli Cyganerii Warszawskiej, za którego wyszła za mąż. Mieli dwie córki: Antoninę i Irenę. Marrené wystąpiła o rozwód, jednak bezskutecznie. Kres małżeństwu położyła śmierć męża. Odbywała liczne podróże, zaprzyjaźniła się także z Elizą Orzeszkową. W 1877 roku przeprowadziła się z majątku w Zbożennie do Warszawy, gdzie osiadła na stałe. Zajęła się tam pisarstwem, publicystyką, filantropią. Prowadziła w swoim domu salon literacki[1]. Jej drugim mężem był administrator Zbożennej, uczestnik powstania styczniowego i sybirak, Władysław Marrené, którego poślubiła w 1869 roku w domu Orzeszkowej. Razem mieli córkę Kamilę, rozstali się w 1889 roku. W latach 1886-1887 przejęła po Marii Konopnickiej czasopismo "Świt". Zmarła w Warszawie 10 października 1903 roku. Pierwszą powieść pt. Nowy gladiator opublikowała w 1857 roku. W sumie była autorką ponad dwudziestu dzieł prozatorskich, w większości będących egzaltowanymi romansami przedstawiającymi miłosne cierpienia bohaterek, wzmacnianymi przez nietypową scenerię wydarzeń. Część z jej utworów sytuuje się w obrębie nurtu powieści tendencyjnej, poruszających problematykę emancypacji kobiet. Publikowała – głównie na łamach "Przeglądu Tygodniowego" – artykuły krytyczne, szkice literackie, recenzje i sprawozdania. W 1880 roku przełożyła Kobietę trzydziestoletnią Balzaka. Jest także tłumaczką dramatów Henryka Ibsena.