Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Rojst - błotniste zarośla, trzęsawisko. To książka, która cofa nas w czasie o prawie wiek i zabiera, razem z autorem, w wędrówkę po Kresach Wschodnich II RP -jednak nie tych z prasy sanacyjnej: zasobnych, pięknych i kwitnących...Przed naszymi oczami pojawia się bowiem przeważnie obraz smutny i przygnębiający, dzięki użyciu przez autora czasu teraźniejszego, niesamowicie realistyczny. Przepiękne, mistrzowskie opisy przyrody (m.in.Puszczy Rudnickiej) i polujących prezydentów, a w to, wpleciony, obraz marnotrawstwa i niegospodarności oraz bezmyślnego niszczenia cudów przyrody. Przy tej okazji pisarz przypomina sylwetkę Włodzimierza Korsaka - polskiego przyrodnika, dziś zupełnie zapomnianego (niedawno została, po wielu latach, ponownie wydana jego cudowna książka pt. "Piękno w lesie"- polecam miłośnikom nie tylko przyrody, ale również fotografii i piękna w ogóle). Opisy straszliwej nędzy Polesia i Wileńszczyzny, kompletnego chaosu prawnego, rabunkowej polityki państwa, idiotycznych ustaw i nikomu niepotrzebnych inwestycji (przy opisie budowy rynsztoka za 45tys zł nie można oprzeć się wrażeniu déjà vu, bo natychmiast przed oczami stają, ciągnące się obecnie kilometrami wśród pól i wiejskich dróg, ohydne, żółte, psujące każdy krajobraz barierki),niszczenia ludzi na podstawie urojonych przewin, nepotyzmu, żałosnego wyglądu miast i miasteczek oraz całego, jak mówi autor, "zgangrenowanego życia prowincjonalnego", czynią książkę bolesną odtrutką na, nie wiadomo dlaczego, ciągle trwający w naszym kraju kult Sanacji. Najgorsze, że w tych oparach absurdu , odnaleźć można wiele analogii z procesami, które i dziś w Polsce mają miejsce - smutna to konstatacja...