Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Marcina mam przyjemność znać osobiście, więc będę pisał z imienia, nie z nazwiska, choć jeśli bym napisał Niewirowicz, to Niewirowicz na Niewirowicza by sie raczej nie obraził, jak mniemam. Jeśli. Warunkowość tu rządzi. W sensie u Marcina. Logika, gdzie Wittgenstein jest bogiem, któremu wierzy się tylko jeśli. Nazwy są nazwami nie zawsze swoimi. Część z nich nie spełnia warunków desygnatu, ucieka, rozmija się z aktualnie spełnianą funkcją. Rzeczywistość jest podzielona, zamknięta - kryje się w ramach, w strefach, w dociekaniach przelewających się w kolejne dociekania, w azyle. Dominuje samotność. Jakieś cienie przedmiotów i ludzi. Kadry nie tylko z obrazów, zdjęć i fragmentów, ale i ze słów. Trochę zabawy językiem, literą, która zamienia się w inną, przestawia, dotyka, podtyka skojarzenia. No i on. Ten, którego nie ma. W jego mieszkaniu (Marcina),które jego (Marcina) jest tylko z nazwy. Orientacja, która nie spodobałaby się matce. Życie. Jeśli. Polecam. Jeśli lubisz. Poezję.