Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Zaledwie 5 z 75 obiektów, które znalazły się w książce (plus jeden w ruinie) można obejrzeć na obecnych ziemiach polskich, dalszych pięć niestety odeszło w niebyt, a reszta z tych istniejących rozrzucona jest po zachodniej Ukrainie. Trochę szkoda... Mój niedosyt budzi również układ opracowania, który wymusza nieustanne przenoszenie się o kilkadziesiąt stron między zdjęciami a informacjami do nich (tzw. książka dwóch zakładek) oraz same informacje. Z przyjemnością poczytałbym chociaż po kilka zdań opisu do każdej cerkwi, o jej historii czy wyposażeniu, zamiast posiąść wiedzę o tym, jakie napisy i adnotacje znalazły się na odbitce czy też że została ona wykonana przykładowo w technice żelatynowo - srebrowej. Ale OK, w końcu jest to publikacja naukowa, która rządzi się swoimi prawami i informacje, które dla mnie (i przeciętnego czytelnika) są zwyczajnie zbędne, z pewnością z dokumentalnego punktu widzenia mają swoją wartość. Nie można natomiast nie pochwalić samej idei wydawnictwa, w szczególności za bogaty materiał fotograficzny, bezcenny zwłaszcza w przypadku cerkwi, których nie da się już poznać na żywo (m.in. dlaczego - w ciekawym wstępie Piotra Krasnego). Osobiście dodałbym tylko prostą mapkę poglądową miejscowości z opisanymi obiektami, bo takie to już moje geograficzne zboczenie.