Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Są takie tematy bardzo dla mnie "podejrzane" jeśli codzi o literaturę. Są dla przykładu te wszystkie śmieszne książki - życiowe poradniki dla nastolatek - z serii "7 kroków do osobistego spełnienia i szczęścia", których jedynym celem jest chyba napchanie kabzy wyrachowanym pseudopsychologom przez niedojrzałe małolaty płci obojga. Innym podobnym tematem jest totalna światowa inwigilacja. I o tym jest właśnie książka, którą postanowiłem przekartkować. Nie jestem zawiedziony, czyli jestem. Jestem, bo nie dowiedziałem się niczego, czego bym jeszcze nie wiedział, czyli że jesteśmy nieustannie, automatycznie śledzeni na każdym kroku od poczęcia aż do śmierci i to różnie wpływa na nasze życie. A nie jestem, bo takie miałem co do tej książki przeczucie. Autorka twierdzi, że cyfrowa inwigilacja narusza naszą wolność. Autorka zapomina tylko o kilku sprawach. A kiedyż to było inaczej? Kiedy to państwo i społeczeństwo nie były elementem opresyjnym względem jednostki? Zawsze były, a teraz tylko dostały do ręki nowe narzędzia, bo państwo jako idea i społeczeństwa oraz cała nasza rzeczywistość podlegają ewolucji. Narzędzia te czasem dają złe efekty, a czasem dobre i podejmowanie starań o skrajnym nasileniu by tego elementu naszej rzeczywistości uniknąć, jak każda skrajność jest czymś głupim i/lub złym. No i jeszcze kwestia zasadnicza: A co to jest wolność? Nikt z nas nie jest wolny, każdy podlega oceanom wpływów świata zewnętrznego. Opieranie się temu w zakresie takim jak prezentuje autorka jest idiotyzmem i patologią. Lepiej więc by pani Angwin napisała książkę o tym, jak wykorzystać "wielkiego brata" do czegoś dobrego. A potencjalnym czytelnikom mogę zaoszczędzić czasu na tę książkę dając prostą życiową radę: Każdego dnia jak najsprytniej korzystajcie z tej szarej substancji, którą skrywają Wasze czaszki i cieszcie się życiem.