Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Czy warto sięgnąć po publikację ” Kobiety niepokorne pod redakcją pań Iabeli Desoerak i Ingi Kuźmy? Warto. Ci, którzy mnie znają doskonale wiedzą, jak postrzegam feminizm, jakie mam zdanie na temat współczesnych „wojujących” kobiet. Często odrzuca mnie od nich, a to dlatego, że nie mają nic do zaoferowania. Puste slogany, hasła, agresja, bezczelność w wypowiedziach. Tak, im się wydaje, że są wojujące, że są oryginalne, zbuntowane….a okazuje się, że w porównaniu z tymi rzeczywiście wojującymi, są bardzo małe. Niepokorne, to książka, którą należy przeczytać, chociażby z tego względu, że opisane są w niej krótkie epizody z życia tych zbuntowanych, wojujących, a przede wszystkim inteligentnych kobiet. Często nieznane. Choć jest to praca zbiorowa,na pierwszy rzut oka, po pierwszym akapicie każdej z historii, jesteśmy w stanie wywnioskować, kto daną historię przedstawia. Zupełnie inaczej czyta się o siostrach Rosenblatt, czy o kobietach nauki, a całkiem inaczej przedstawiona jest historia Gojawiczyńskiej na ten przykład. Warsztat pisania widać gołym okiem. W niektórych momentach odniosłam wrażenie, że czytam pracę zaliczeniową, albo po prostu ktoś rzucił temat ” Kobiety wyzwolone, buntowniczki, reformatorski, rewolucjonistki” i z łapanki pozbierano osoby, które właśnie miały za zadanie daną osobę opisać. Nie ich klimat, a czytelnik to czuje. Co nie znaczy, że nie warto. Warto. Jednak nie jest to pozycja, której bym w jakiś sposób wyczekiwała. Przeczytałam, dowiedziałam się ciekawych historii i doszłam do wniosku, że w tamtych czasach feministki mogły być z siebie dumne.