Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Książeczka, bo mająca niecałe 250 stron, trochę mnie znudziła. Tak naprawdę historia z twierdzy nijak łączy się z wydarzeniami opisywanymi później. Pojawiają się elfy, krasnoludy i śmiertelnicy. Akcja suma summarum toczy się szybko i skacze od jednego wątku do drugiego. Co do bohaterów to tytułowa Yuni jest bardzo szlachetna, odważna i świetnie posługuje się mieczem. Brzmi znajomo? Nie da się ukryć, że autor chyba dość mocno inspirował się książkami z cyklu Pieśni Lodu i Ognia. Czerwone Płaszcze- w GoT były Złote Płaszcze Lanisterów. Yuni- mocna bohaterka, szlachetna, bardzo honorowa i umiejąca posługiwać się mieczem lepiej niż niejeden mężczyzna- nie brzmi to Wam jak charakterystyka Brienne z Tarthu ? Osobiście cały czas miała ją przed oczami. Snow- tak! Tutaj też jest bękart Snow! Zastrzelcie mnie, ale gdy przeczytałam w Trzech Sztyletach zdanie "Snow to nazwisko jak dla bękarta, a nie lordowskiego zięcia" to miałam niemałe déjà vu... To co mi jeszcze przeszkadzało, autor używał obco brzmiących imion, by nagle nazwać wieśniaków Piotrem, Maryną i Janiną. Serio? No Ni w ząb mi to nie pasuje. I te powtórzenia! John (ekhm) 90% swoich kwestii kończył "o, taak...". Podsumowując, bo nie chcę się jakoś bardzo znęcać nad tą pozycją, sam pomysł byłby fajny. Ale te "mocne" zaczerpnięcia z GoTa zburzyły mi cały obraz tej książki. Samo osadzenie kobiety, o mocnym charakterze było chyba jedynym fajnym pomysłem, bo mało książek gdzie są "baby z jajami". linekwksiazkach.blogspot.com