Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Wieża Sztuczek naprawdę dużo powiedziała o bohaterach. Szczególnie fakt, że potrafili zaryzykować i zgodzić się na pomysł Gona… Tak naprawdę każdy z nich miał o co walczyć w egzaminie na Łowcę i każdy na dobrą sprawę miał prawo wybrać prostszą drogę, nie oglądając się za siebie. Jednak gdy pojawiła się szansa - nawet niewielka - że mogą dalej współpracować, to idą na to. Myślę, że to nie jest zasługa tylko ,,siły przyjaźni”, ale przede wszystkim wartości, jakie chłopcy wyznają - tylko potrzebowali, by Gon im o tym lekko przypomniał. Co do reszty tomu - nie mogę mówić o rozczarowaniu. Bardziej jest to cisza przed burzą. Chwila zwolnienia, choć na pewno nie oddechu, nie dla bohaterów. Zaczął się kolejny test, teraz bardziej ,,łowiecki”, gdzie kandydaci dosłownie muszą polować na siebie. Na szczęście żaden z naszej paczki nie trafił na siebie i znów możemy liczyć na jakąś ich współpracę. Gdzie drużyna Kurapika plus Leorio jest… ciekawa. Ja się po prostu nie dziwię, że powstał ten ship. A Gon, cóż, może przez to, że dobrze znam dalszą historię zapowiedź starcia Gon vs Hisoka nie rusza mnie tak, jak powinno, ale bezsprzecznie to jest DUŻE wydarzenie. Coś, co na długo wyznaczy Gonowi cel do podążania… oj, za daleko wybiegam w przyszłość! Przy okazji miałam też takie małe przemyślenie - Gon jest chyba jednym z bardziej wartościowych bohaterów shonenów. Może i naiwny chłopaczek z niego, ale kto jak kto - potrafi bardzo przekonująco poprowadzić czytelnika w tym, że aby coś osiągnąć trzeba na to zapracować. Im większy cel, tym cięższa droga, ale i nagroda bardziej satysfakcjonująca. Gon nie dostaje siły z dupy, a na każde swoje zwycięstwo zapracował - czy to ciężką pracą, czy sprytem. Ma w tym ogromną przewagę chociażby nad takim Goku, bo jest bardziej ,,przyziemny”. To tylko zwykły chłopiec bez super mocy i kosmicznego pochodzenia, ale za to z wielkim marzeniem.