Witold Pasek

Najciekawszymi opisanymi bitwami w książce są według mnie te przedstawione w drugim i dziewiątym rozdziale. Pierwsza z nich, pod Hodowem, miała miejsce w czerwcu 1694 roku. 400 polskich jeźdźców (100 husarzy i 300 pancernych) zabarykadowało się w małej wiosce i przez kilka godzin powstrzymywało skutecznie napór aż 40 tys. Tatarów. Stosunek sił wyglądał więc 100:1 na niekorzyść Polaków. Pomimo tej przygniatającej przewagi, to nasi rodacy wyszli zwycięską ręką z tego starcia, a tatarski najazd został powstrzymany. Bitwa pod Hodowem na długo stała się polskim odpowiednikiem spartańskich Termopil. Natomiast rozdział dziewiąty ukazuje dramatyczne walki w pasie obrony batalionu fortecznego KOP „Sarny„ podczas sowieckiego najazdu w 1939 roku. Ppor. Jan Bołbott wraz ze swoim plutonem obsadził jeden z niedokończonych i nie w pełni wyposażonych schronów pozycji obronnej ”Tynne”. Ten rozdział jest o tyle niesamowity, ponieważ opis samej bitwy jest przedstawiony w formie krótkich, żołnierskich meldunków telefonicznych. Dla mnie te niekiedy lakoniczne rozmowy żołnierzy niosą w sobie prawdziwy bezmiar emocji i opisują wstrząsające wydarzenia. Książkę Tomasza Stańczyka i Witolda Paska czyta się wspaniale. Przedstawione nietuzinkowe epizody polskiej historii wciągają do lektury, a opisani bohaterowi uczą, jak należy zachować się w czasie wojny, jak walczyć i jak nie wstydzić się polskości i własnej historii. (https://historia.org.pl/2017/01/27/polskie-termopile-t-stanczyk-w-pasek-recenzja/)