Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Kupiłam tę książkę już w tamtym roku i jakoś zimą, po niecałych 200 stronach, odłożyłam. Moim celem na te wakacje było ją skończyć, i udało się, ale chwilami była to droga przez mękę. Największym winowajcą jest tutaj tłumaczka, która nie miała zielonego pojęcia o tenisie. Mączkę nazywała gliną lub żużlem, chwilami nie rozróżniała tie-breaku od break pointa, challengu od challengera ani Ferrero (Juana Carlosa) od Ferrera (Davida). Źle odmieniała imię Rafa (kogo? czego? Rafiego i komu? czemu? Rafiemu). (Fani tenisa zrozumieją, co mam na myśli ;). Budowała koszmarnie długie zdania, tak że niektórych nie szło zrozumieć. Czytałam opis meczu i nie wiedziałam, kto wygrał! Musiałam przeczytać jeszcze raz. W dużej mierze zniechęcał mnie właśnie ten przekład. Pierwsze rozdziały były całkiem niezłe, fajnie było się dowiedzieć o początkach Novaka. Potem bardzo znudziły mnie opisy turniejów i pojedynczych meczów w jego czasach juniorskich. Im dalej, tym mniej było informacji o życiu prywatnym Novaka, tylko mnóstwo statystyk, wyniki i opisy meczów oraz wypowiedzi jego samego, przeciwnika, trenera itp. o danym spotkaniu. Gdy autor próbował wpleść jakieś pozakortowe "smaczki", ja już niestety to wszystko wiedziałam. Dodatkowym minusem było wydanie książki w Polsce po jakichś 4 latach od wydania w Serbii, bo od 2012 roku, gdzie kończy się książka, sporo się zdążyło wydarzyć. Napaliłam się na tę książkę, a rozczarowałam się. Ocenę podwyższa jedynie to, że doceniam wkład autora w napisanie tego kloca. Musiał zebrać sporo materiałów. Tłumaczka zaś pewnie długo walczyła, ale z marnym skutkiem.