Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Córka malarza Bolesława Polankiewicza (1879–1935) i Zofii Polankiewicz z d. Walczyk (1881–1972).
Współpracowniczka i redaktorka pism dla młodych czytelników: „Nasz Dzienniczek, tygodniowy dodatek do Dziennika Poznańskiego dla dzieci i młodzieży” (1930–1939) oraz „Mój światek: tygodniowy dodatek Kurjera Zachodniego dla dzieci” (1936–1938). Artykuły, drobne formy literackie, łamigłówki oraz odpowiedzi na listy czytelników podpisywała pseudonimem Ciocia Wandzia. Część dzieciństwa spędziła w Sandomierzu, gdzie jej ojciec prowadził pracownię artystyczno-litograficzną. Lata te znalazły później odzwierciedlenie w twórczości pisarki, a akcja jej powieści „Rycerze Wielkiej Przygody” rozgrywa się właśnie w tym mieście. W 1936 r. opracowywała teksty dla Polskiego Radia, m.in. Monolog Stacha Zawalidrogi: „Jak to dobrze, że już się kończą wakacje”. W styczniu 1940 r. dołączyła do grona poznańskich dziennikarzy, którzy opuścili miasto i przybyła do Warszawy. W 1945 r. współpracowała z Teatrem Nowym w Poznaniu. Do 31 grudnia 1946 r. była kierownikiem literackim Teatru Miejskiego im. Wojciecha Bogusławskiego w Kaliszu. W pierwszej połowie lat 60. otrzymywała zlecenia na prace korektorskie m.in. od Państwowego Wydawnictwa Szkolnictwa Zawodowego. Ostatnie lata życia pisarka spędziła w Otwocku. Została pochowana na cmentarzu parafialnym w Otwocku (kwatera VIII, rząd 20, numer grobu 961). Siostra Wandy, Krystyna Rudkowska z d. Polankiewicz (1917–2012),była wieloletnim kustoszem Pałacu Raczyńskich w Rogalinie. Prawdopodobnie Krystyna Polankiewicz ilustrowała powieść starszej siostry Wandy „Historia najdziwniejszych wakacji”.