Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Mam mieszane uczucia po przeczytaniu tej książki. Na pewno nie można odmówić autorowi ogromnej wiedzy i doświadczenia, pomysł na formę świetny, ale wykonanie dalekie od ideału. Najpierw plusy. Podział na "sposoby" w miarę niezależne, ale pogrupowane tematycznie to strzał w dziesiątkę. Podkreślanie różnic między Pythonem 2 i 3 tam gdzie jest to konieczne - super. Dobór tematów bardzo dobry, choć wiadomo, że wszystkim dogodzić się nie da na 232 stronach. Szczególnie przypadły mi do gustu rozdziały o metaklasach, współbieżności, dekoratorach i menedżerach kontekstu. Chwali się, że autor bardzo podkreśla wagę przejrzystości kodu, która nie jest równoznaczna ze zwięzłością. Pokazuje korzyści i pułapki związane z wykorzystaniem generatorów. Momentami autor się za bardzo zapędzał - opisywał metody zbyt zawiłe, których wprowadzenie w życie spowodowałoby lincz ze strony współpracowników ;) Chyba zapomniał czasem o tym, że prostota też jest ważnym czynnikiem wpływającym na przejrzystość kodu. Niektóre tematy zostały omówione zbyt pobieżnie - mam tu na myśli przede wszystkim używanie debuggera i profilera. Na koniec zostawiłem najstraszniejszą rzecz - TŁUMACZENIE. Przetłumaczone zostały nawet kody źródłowe, ale bez ich zrozumienia, co wprowadzało tylko zamęt. Na przykład przedstawione wyniki działania programu wyszukującego spacje w ciągu tekstowym były fałszywe, bo dotyczyły tekstu angielskiego, a nie tego przetłumaczonego na polski. Kiedy Helion zrozumie, że programiści znają co najmniej podstawy języka angielskiego, bo jest on standardem w świecie IT. Dobrze, że chociaż słowa kluczowe Pythona zostawili w oryginale (przepraszam, nie mogłem się powstrzymać ;) Podsumowując, książka po uwzględnieniu znośnej nawet dla studenta ceny i faktu, że polscy programiści już zdążyli się przyzwyczaić do kiepskich tłumaczeń Heliona - jest godna polecenia.