Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Czy pamiętacie o tym, że przez całe lato razem z @pani_ka_czyta czekamy na wasze posty plenerowe w akcji #dlamnienowe ? Szczególnie na te książki, które wydają Książkowe Klimaty, za które przewidziane są dodatkowe nagrody. Pokażcie Nam, w jakich okolicznościach przyrody czytacie. Ja na swój urlop zabrałam między innymi tę niewielką książeczkę o bardzo tajemniczym tytule, słowackiego pisarza, o którym do tej pory nie słyszałam, ale zaciekawił mnie tytuł, urzekła prostotą okładka i wystarczył początek pierwszego zdania z opisu: "Najlepsze wyprawy to te...", by zdecydować się, że TAK, chcę ją przeczytać. Ta książka to zbiór krótkich opowiadań, które powstały pod wpływem wielokrotnych podróży Autora do Afryki. Był tam kilkanaście razy. Wyłania się z nich bardzo ciekawy obraz, na pograniczu magii i snu, przeplatany rzeczywistością, z którego czuć, jak bardzo Vadas jest zafascynowany tym światem, od tropikalnych lasów, przez wioski i żyjących w nich ludzi i ich kulturę, w której wciąż żyją szamani porozumiewający się z duchami i tajemniczymi istotami. Balansują oni między światami żywych i umarłych, wprowadzając się w tajemnicze sny, odprawiając magiczne rytuały, pokazując, że to, co zdaje się niemożliwym dla nich to życie. Napotkane plemiona mają swoje opowieści, legendy, baśnie, przekazywane z ust do ust od pokoleń, które dla nas Europejczyków mogą zdawać się absurdalne, czy wręcz niedorzeczne, ale jednocześnie bardzo pociągające. Ta egzotyka kusi, a utkane przez Vadasa opowiadania i historie maja swój urok i piękno, potrafią zachwycić, choć Autor nie pokusił się o baśniowy, wyszukany język, bo ten jest do bólu prosty. Myślę, że niejednego z Was może miło zaskoczyć to połączenie realizmu magicznego z codziennością ludzi, których kulturę mało znamy, ale ich problemy i radości są bardzo podobne do Naszych. W ostatnim zdaniu blurba czytamy: "Stopniowo przywykamy do egzotycznej scenerii i dociera do nas, że najważniejsze w tych opowiadaniach nie jest to, że są "afrykańskie", ale "ludzkie". Myślę, że to najlepsze podsumowanie tego zbioru. Zachęcam do lektury tej książki również w ramach akcji #ciężkoteżgrubo