Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Opowiadanie wydane po raz pierwszy w "Gazecie lwowskiej" w 1892 roku. Udostępnione na chmuraczytania.pl Autorka opowiadania w 1885 roku wyszła za mąż za podróżnika i badacza Afryki, Stefana Szolc-Rogozińskiego. Wyjechała z nim do Afryki, na wyspę Fernando Poo (obecnie Bioko),na której prowadzili plantację. Tam spotkała bohaterkę utworu - misjonarkę w Nigerii (Calabar) pochodzącą z Walii Lilian Aimley, która podówczas już od trzydziestu lat pracowała na misji. W opowiadaniu autorka z dużym dystansem i odrobiną sarkazmu pokazuje, że wyjazd młodych kobiet na misje mógł być nie powołaniem i poświęceniem dla innych, ale ucieczką z powodu rozczarowania perspektywą atrakcyjnego zamążpójścia. Niegdyś bowiem w pięknej główce dwudziestodwuletniej miss Lilian zrodziła się, niczym nie poparta, szansa na małżeństwo z sir Hugo Heatonem, a potem szybko zgasła, bo nadzieja była wyjątkowo płonna. To rozczarowanie pchnęło ją do wyjazdu na misje. I chociaż bardzo ciężko przeszła aklimatyzację w tamtejszych rejonach świata, okupioną kilkukrotną ciężką febrą, postanowiła pozostać. Wyjazd na misje traktowała jedynie jako okazję do wywyższenia się, do zaspokojenia swoich ambicji "bycia ponad" całą resztą rodziny i znajomych. Autorka z dużą rezerwą wypowiada się o działalności misji w Afryce, o ich marnych efektach, czego doświadczyła nawet tytułowa bohaterka, którą okradł były podopieczny. Warto poczytać, bo to rzadko poruszany w literaturze polskiej temat. Afrykę z XIX wieku znamy zapewne tylko z sienkiewiczowskiej "W pustyni i w puszczy".