Dagny Agasz

Książka, której się nie wybiera, ale to ona wybiera czytelnika. Bo nie każdy przyjmie prawdę, którą tam zawarto, o. Miłości i jej różnych postaciach. Monogamii. Poligamii. Miłości do obu płci. Refleksji o naturze nie samego "uczucia"/"emocji", ale i jego generatora, człowieka. Odważna książka, także w warstwie wizualnej, formalnie pisana trochę jak Cortazara "Gra w klasy", miniaturami, które wgniatają bardziej i bardziej człowieka w siebie. Wysmakowany język, głębokie do kości refleksje, strzępki myśli, fragmenty rozmów i czas. Nie polecam. ;)