Najnowsze artykuły
- Artykuły17. Nagroda Literacka Warszawy. Znamy 15 nominowanych tytułówLubimyCzytać1
- ArtykułyEkranizacja Chmielarza nadchodzi, a Netflix kończy „Wiedźmina” i pokazuje „Sto lat samotności”Konrad Wrzesiński4
- ArtykułyCzy książki mają nad nami władzę? Wywiad z Emmą Smith, autorką książki „Przenośna magia“LubimyCzytać1
- ArtykułyŚwiatowy Dzień Książki świętuj... z książką! Sprawdź, jakie promocje na ciebie czekają!LubimyCzytać7
Popularne wyszukiwania
Polecamy
Magdalena Filipiak
1
6,7/10
Pisze książki: fantasy, science fiction
Ten autor nie ma jeszcze opisu. Jeżeli chcesz wysłać nam informacje o autorze - napisz na: admin@lubimyczytac.pl
6,7/10średnia ocena książek autora
23 przeczytało książki autora
20 chce przeczytać książki autora
0fanów autora
Zostań fanem autoraKsiążki i czasopisma
- Wszystkie
- Książki
- Czasopisma
Najnowsze opinie o książkach autora
Poznań Fantastyczny. Antymiasto Patryk Omen
6,7
Jest to książka o czternastu opowiadaniach, gdzie każde zabiera nas na inną wycieczkę. W przeszłość i w przyszłość, w światy równoległe a nawet i zaświaty. W zdarzenia które się dzieją lub dziać się nie powinny a nawet w te które nigdy nie powinny się zdarzyć. Spojrzymy na Poznań inaczej, oczami wyznawców innych religii i poglądów . Opowiadania zostały napisane na wysokim poziomie lecz nie ukrywam, że w niektórych poniekąd się gubiłam i nie wiedziałam o co chodzi, bo każdy autor jak wiadomo ma swój styl pisania, i starał się pokazać swoje wizje dotyczące właśnie Antymiasta, jego bohaterów oraz antybohaterów. Światy które zostały stworzone przez pisarzy stanowią kompletne uniwersum, gdzie lęk przeplata się z nadzieją, śmiech ze strachem czy groza z ironią. Treść uzupełniają grafiki, które są fenomenalne i rozpoczynają każde nowe opowiadanie. Lecz szkoda że są czarno białe, ponieważ uważam, że gdyby dodać im kolorów byłyby ciekawsze, i pobudzałyby nasza wyobraźnię bardziej. Za egzemplarz dziękuję @wydawnictwomiejskieposnania ❤
Poznań Fantastyczny. Antymiasto Patryk Omen
6,7
Zbiór opowiadań „Antymiasto” jest świadectwem inteligencji, wyobraźni i poczucia humoru autorów. Poziom opowiadań jest nierówny. Niektóre z nich sprawiają wrażenie „wymęczonych” – być może to debiuty młodych autorów. Więcej jednak jest opowiadań błyskotliwych, napisanych dobrze, ciekawie i z dużą fantazją. Np. „Uprawa” pewnego narkotycznego zioła, płonąca ku uciesze mieszkańców sąsiedniej osady albo „Śmierć nie śpi” z byle kim, jak się okazuje. Tekst „Śmierci…” jest przy tym wyrazem dość niepokojącej tendencji w literaturze polegającej na ujawnianiu się szczególnego talentu autora przy okazji opisów makabry i zjawisk, które w rzeczywistości budzą grozę. Znamienne też, iż oba opowiadania, chyba najbardziej zabawne z całego tomu, zawierają prześmiewcze nawiązania do religii.
Część tekstów stanowi wariacje na temat historii czy też antyhistorii Poznania – zgrabnie napisany „Fotoplastykon” czy zasłużenie nagrodzona „Modlitwa za Pojzn”. Można się z nich dowiedzieć, że pociąg, którym podróżował Ignacy Paderewski do Poznania, tak naprawdę się wykoleił i do Powstania Wielkopolskiego nie doszło albo że poznańscy Żydzi cudem uniknęli Zagłady.
Wymienione opowiadania przyćmiewają nieco ciekawie pomyślane i napisane „Synmiasto” z wątkiem ładunku wybuchowego podłożonego w jednej z dzielnic Poznania, ekologicznych „Siewców”, gdzie największym zagrożeniem dla poznaniaków są oni sami i ich pomysły czy psychologizującego „Karola równoległego” poświęconego częściowo tąpnięciom kwantowym, częściowo problemom w relacjach damsko-męskich, a częściowo imigrantom.
Lektura tekstów zgromadzonych w tomie zapewnia odbiorcy niemałą przyjemność intelektualną, nawet jeśli nie jest on miłośnikiem fantastyki.