Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Zack stracił wszystko. Nie ma nikogo i nie widzi sensu, by ciągnąć to dalej. Wchodzi na dach budynku z postanowieniem, że z niego skoczy. Ale tam spotyka Roba, z którym rozmowa pomaga mu, przywraca mu nadzieję. Więc tym bardziej jest zaskoczony, kiedy na następny dzień widzi w wiadomościach informację o tym, że Rob sam skoczył z tego dachu. Zdezorientowany Zack odszukuje Tommy'ego, starszego brata Roba, w nadziei, że uzyska jakieś odpowiedzi, dlaczego tamten się zabił... Wkrótce oby dwoje stają się dla siebie pocieszeniem i ucieczką przed przytłaczającym smutkiem. Wow. Dość emocjonalna książka, ale nie ma co się dziwić, skoro tematem jest samobójstwo/ myśli samobójcze. I tak samo emocjonalnie podchodzi się, kiedy się o takim czymś czyta. Przynajmniej ja tak mam. Zdecydowanie można się wczuć w tę książkę, od początku wciąga. Sama chciałam wiedzieć, dlaczego Rob się zabił, dlaczego namówił Zacka, żeby tego nie robił, a chwilę później sam zrobił dokładnie to. Ciężko było patrzeć na Tommy'ego, jak w żałobie przeżywał, jak nie mógł czegoś nie zauważyć, że go nie ocalił, czy mógł zrobić coś więcej... Na pewno tak się czują rodzina/ znajomi osoby, która popełniła samobójstwo. Zawsze będą się zastanawiać, czy mogli temu zapobiec. I Tommy zaczął pomagać Zackowi, choć wkrótce pomoc przestała być jednostronna, bo oboje chcieli odpowiedzi co do śmierci Roba i oboje pomagali sobie zapomnieć, kiedy smutek stawał się zbyt duży do udźwignięcia. Wielki plus za to, że było kilka rozdziałów z perspektywy Roba. Idealnie uzupełniały historię. Mi się książka bardzo podobała i pewnie jeszcze po nią sięgnę, kiedy będę miała ochotę na takie klimaty. "The world’s an awfully big thing to carry by yourself."