Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Lubię szukać starszych książek, w których najczęściej można spotkać fantastyczne opowiadania. Nieraz zawierające przygodę, kryminał lub nawet z gatunku grozy. Sięgnąłem po kolejną książeczkę, aby przekonać się, czym tym razem mnie zaskoczy swoją zawartością. Trzy duchy z Borneo to jak sam tytuł wnosi trzy krótkie opowieści, które zaliczyłbym do kategorii „z dreszczykiem”. Wszystkie osadzone zostały na Borneo, w miejscu tajemniczym i niezwykłym. Tuan to historia, gdzie już od początku możemy poczuć klimat niesamowitości. Opisy przyroda robią wrażenie i dodają swojego rodzaju uroku, ale najbardziej podobały mi się motyw tajemniczych obrzędów. Kolejną opowieścią jest Wielki biały strach. Znów autor zgrabnie opisuje przyrodę i zabobony pewnego plemienia. Robi to w znakomity sposób. Ostatnią opowieścią jest Dwie podwójne whisky. Zaczyna się dość niewinnie, ale finał jest interesujący. Dostajemy trzy historie pełne tajemnic i swoistego klimatu, któremu bliżej do opowiadania „z dreszczykiem”. Tajemnice skrywane przez dżunglę, miłość, tajemnicze wierzenia. Warto przeczytać. Lila Verdens zeznaje to opowiadanie kryminalne o morderstwie i szukaniu sprawcy. Autor nie podsuwa praktycznie żadnych poszlak tylko śledzimy zagadkę wraz z sędzią. Lekka i przyjemna opowieść, chociaż może nie odkrywcza. Tajemnica księżycowego kwiatu to trzecie opowiadanie bardzo krótkie. Początkowo zaczyna się normalnie, aby za chwilę skręcić w rejony fantastyczne. Interesująca historia z ciekawym finałem. Trzynaście kresek to ostatnia już historia zamieszczona w zbiorze. Tym razem mamy do czynienia z opowieścią przygodową i obyczajową zarazem. Krótka, dobra i przyjemnie się czyta. Książeczka krótka, ale zawierająca ciekawe opowiadania nieznanych mi autorów. Nie znajdziemy słabych utworów tylko dobre i ciekawe trzymające praktycznie równy poziom. Nie są to jakieś gabarytowo wielkie opowiadania mające po kilkadziesiąt stron, ale krótkie i mają swój niepowtarzalny urok. Najbardziej podobały mi się Trzy duchy z Borneo, Lila Verdens zeznaje i Tajemnica księżycowego kwiatu. Trochę tajemnicze i fantastyczne. Takie właśnie jak lubię. Za to Trzynaście kresek jest też niezłe, ale bez większego szału. Książkę czyta się wspaniale i opowieści zawarte tutaj są ciekawe. Przeczytałem z wielka przyjemnością i chcę więcej takich zbiorów opowiadań z dawniejszymi utworami. Książkę polecam wszystkim, bo każdy znajdzie tutaj coś dla siebie.