Bartłomiej Baranowski

Niby bibliografia powinna znajdować się na końcu, ale jest parę drobiazgów, które powinny znaleźć się przed lekturą. Między innymi skąd już część artystyczna czerpała inspiracje i podejście do sztuki od strony historycznej. Czy udało się autorom zrealizować powyższe założenia? No właśnie nie bardzo. Średnio zgadza się wizualnie już sam rynsztunek, ale abstrahując - w opisie zachwalane są wręcz filigranowe detale umieszczone w komiksie, a one umykają jeśli w ogóle istnieją. Brzydka kreska, absolutny brak ekspresyjności, wszystkie postacie takie same. Właściwie ciężko je nawet od siebie odróżnić. Detale zawarte w opisie zlewają się. Technika malowania kawą - samo w sobie ciekawe założenie - ale skutkiem, każda strona wydaje się jedną wielką plamą. Tusz kładziony nierówno, ilustracje nieobrobione i wręcz amatorskie. Biorąc pod uwagę długi czas powstawania komiksu oraz jego wygórowaną cenę - no wypada to lekko mówiąc średnio. Po świeżej lekturze "Ludzie północy, saga anglosaska" wrażenie jest spotęgowane po stokroć. Do tego format jest stosunkowo niewygodny. Lecz to już narzekanie. ALE Mimo wszystko komiks w jakiś sposób się broni. Jakim cudem zapytacie? Świetny dobór tematu oraz dobry scenariusz w pewnym stopniu ratują produkcję. Może nie na tyle, żeby zapłacić pełną cenę proponowaną do producenta, ale żeby się z nią zapoznać. Komiks niewątpliwie historyczny, ma ciekawe walory. Oparty jest na zapiskach jednego z najwspanialszych dziejopisarzy - Snorriego. W tym koncepcją przypomina odrobinę polski komiks z lat 90tych "Zemstę rodu", który bazuje na kronice Helmolda. Kolejne podobieństwo do rodzimego komiksu, to dwie czcionki - jak w "Domanie". Tam narrator i bohaterowie byli rozróżnieni różnym, niespójnym stylem, a tu jest jeszcze gorzej. Kursywą są wpisane dosłowne cytaty z sagi wplecione pomiędzy wypowiedzi, co wprowadza jeszcze większy chaos, szczególnie że czcionki nie są do siebie dopasowane.