Najnowsze artykuły
- ArtykułyAzyl i więzienie dla duszy – wywiad z Tomaszem Sablikiem, autorem książki „Mój dom”Marcin Waincetel1
- ArtykułyZa każdą wielką fortuną kryje się jeszcze większa zbrodnia. Pierre Lemaitre, „Wielki świat”BarbaraDorosz5
- ArtykułyStworzyć rzeczywistość. „Półbrat” Larsa Saaybe ChristensenaBartek Czartoryski15
- ArtykułyNagroda im. Ryszarda Kapuścińskiego: poznaliśmy 10 nominowanych tytułówAnna Sierant14
Popularne wyszukiwania
Polecamy
Monika Polit
Źródło: http://www.ihuw.pl/instytut/o-instytucie/pracownicy/dr-monika-polit
6
6,9/10
Urodzona: 01.01.1975
Ukończyła studia na Uniwersytecie Łódzkim oraz na MISH UW, magisterium na UW (2003 r.),doktorat w IBL PAN (2011 r.). Zatrudniona w Instytucie Historycznym Uniwersytetu Warszawskiego na stanowisku adiunkta (od 2013 r.)
6,9/10średnia ocena książek autora
31 przeczytało książki autora
132 chce przeczytać książki autora
0fanów autora
Zostań fanem autoraKsiążki i czasopisma
- Wszystkie
- Książki
- Czasopisma
Archiwum Ringelbluma. Konspiracyjne Archiwum Getta Warszawy, tom 10, Losy Żydów łódzkich (1939-1942)
Monika Polit
0,0 z ocen
3 czytelników 0 opinii
2017
"Moja żydowska dusza nie obawia się dnia sądu." Mordechaj Chaim Rumkowski. Prawda i zmyślenie
Monika Polit
6,3 z 11 ocen
60 czytelników 4 opinie
2012
Reportaże z warszawskiego getta
Monika Polit, Perec Opoczyński
7,1 z 7 ocen
60 czytelników 3 opinie
2009
Najnowsze opinie o książkach autora
Reportaże z warszawskiego getta Monika Polit
7,1
Akcja książki dzieje się przed akcją likwidacyjną (lato 1942),więc nie znajdziemy w niej reportażu z tego wydarzenia.
Reportaże mają zróżnicowany poziom i nie są powiązane ze sobą, więc możemy je czytać w dowolnej kolejności. Niektóre mi się dłużyły. Najbardziej zaś podobała mi się Księga Parówki i od niej proponuję zacząć.
"Moja żydowska dusza nie obawia się dnia sądu." Mordechaj Chaim Rumkowski. Prawda i zmyślenie Monika Polit
6,3
Dość interesujące, stricte naukowe opracowanie postaci Mordechaja Chaima Rumkowskiego, przewodniczącego Judenratu w Litzmannstadt Getto. Postać bardzo kontrowersyjna, w literaturze oceniana zdecydowanie negatywnie. Czy autorce udało się stworzyć wyważony, obiektywny portret? Moim zdaniem nie do końca:(.
Podtytuł świetnie oddaje zamierzenia autorki względem tematu – Monika Polit odnosi się polemicznie do innych opracowań oraz utworów beletrystycznych, w których pojawia się Prezes i usiłuje określić co w nich jest prawdą, a co mitem w opiniach o MChR. I tu zaczyna się mój problem. Bo wprawdzie dowiedziałam się jakie są źródła wielu nieprawdziwych sądów o Rumkowskim to jednak nie doczekałam się tego „prawdziwego” obrazu. Zdecydowanie zabrakło mi portretu psychologicznego – mocne podkreślanie, że jego postępowania wynikało z faktu, że był litwakiem i syjonistą nie przekonuje mnie podobnie, jak wyraźnie kilkakrotnie przemycana teza, że nie mógł być złym człowiekiem, bo przecież był głęboko wierzący. Podczas lektury nie mogłam oprzeć się wrażeniu, że autorka usiłuje Rumkowskiego jeśli nie wybielić, to przynajmniej w jakiś sposób usprawiedliwić. A że postawiona teza nie wytrzymała w zderzeniu z rzeczywistością to i obraz jakiś niewyraźny.
Otrzymałam obraz Rumkowskiego – opiekuna sierot, Rumkowskiego – demagoga, Rumkowskiego – absolutnego władcy getta, zabrakło mi jednak Rumkowskiego – człowieka, ojca, męża. Cieszę się natomiast, że autorka obaliła mi o skłonnościach pedofilskich Prezesa – jest to wątek, na który natykałam się w powieściach, ale nie w opracowaniach tematu i sama nie wiedziałam, co o tym sądzić. Informacje i analizy zamieszczone przez autorkę w tym względzie uważam nie tylko za wyczerpujące, ale także i przekonywające. Zdecydowanie jednak nie podobała mi się pewna tendencyjność w podejściu do postaci, np. wszystkie autocytaty, które stawiają Rumkowskiego w jednoznacznie złym świetle jakoś zostały pominięte...
Reasumując – pozycja interesująca, choć raczej dla takich maniaków tematu, jak ja. Choć w dalszym ciągu nie rozumiem postępowania Rumkowskiego, to przynajmniej uzyskałam sporo nowych wiadomości o łódzkim getcie.