Sulimir Stanisław Żuk

Mówi autor, że zbrodnie nie potępione ani nie osądzone powtarzają się. Powtarzają się też takie, które zostały i potępione i osądzone. Powtarzają się w innym czasie, miejscu i okolicznościach. Książeczka jest wspomnieniem jednej z ofiar ludobójstwa na Wołyniu. Jako młody chłopak widział i doświadczył tego co umyka ludzkiemu rozumieniu – potwornych masakr polskiej ludności cywilnej przez ukraińskie bandy. Opisuje to jak to zapamiętał, dzieli się swoimi emocjami, wspomnieniami. Piękne jest to, że nie ma w nim krzty nienawiści ani nawet niechęci – ostatnia część tej książki o tym mówi. Jedyne czego pragnienie to uznania win i przeprosin. Co więcej pragnie też pojednania, ale takiego zbudowanego na fundamencie prawdy.