Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Villahermosa opisuje w książce genezę, powstanie i rozwój wojsk spadochronowych w III Rzeszy. Przez pryzmat osoby Rudolfa Witziga oczywiście. Towarzyszymy mu w Eben-Emael, na Krecie, w Afryce, na froncie wschodnim i w końcu w Europie Zachodniej. Książka ta to takie kompendium wiedzy o oddziałach Fallschirmjaegerów, z wieloma wypowiedziami dowódców zarówno Wehrmachtu jak i wojsk alianckich. Jest sporo zdjęć, bibliografia bogata. Autor stara się nie trzymać niczyjej strony, raz chwali Armię Radziecką, raz gani ZSRS za wieloletnie przetrzymywanie w katorżniczych warunkach jeńców niemieckich. A potrafi i zacytować Witziga dziwiącego się, jak można oskarżać generała Studenta o zbrodnie wojenne... Delikatnie sugeruje również zapoczątkowane przez Adenauera powolne wypieranie ze świadomości odpowiedzialności za zbrodnie Wehrmachtu... Książka trochę mnie rozczarowała. Ale tylko trochę. Pewnie wynika to z faktu, że główny bohater nie za bardzo chciał dzielić się wspomnieniami z innymi, względnie jego rodzina nie powiedziała autorowi wielu rzeczy (pomimo tego, że wg autora Rudolf Witzig zamierzał napisać książkę i sporo materiałów po nim zostało). Zamiast wspomnień spadochroniarza mamy prawie monografię niemieckich wojsk spadochronowych. Ale może to i lepiej. Dla fanów historii, wojskowości pozycja bardzo ciekawa. Reszcie może być ciężko.