Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Jest taki okres w życiu człowieka, w którym zaczyna się interesować różnymi zjawiskami. Niektórzy niekiedy oddają cale swoje życie, poświęcając się tym samym nauce. Jednych interesują różnorodne maszyny, technologie, a innych medycyna, czy chociażby samo funkcjonowanie ludzkiego ciała. Różnorakie wydawnictwa – w szczególności z gatunków medycznych prześcigają się w coraz to nowszych i bardziej obrazowanych podręcznikach na temat ludzkiego ciała, oraz atlasy anatomiczne. Jeden z takowych wydań trafił niedawno w moje ręce. „Atlas anatomiczny” wydany spod skrzydeł Świata Książki już na pierwszy rzut przykuł moja uwagę niesamowita okładką, od której nie mogłam oderwać wzroku. Już z chwilą, gdy podchwyciłam go w ręce, zaczęłam studiować – i oczywiście porównywać z masą innych atlasów anatomicznych, które mam w domu. Jeśli chodzi o samą okładkę, to jest chyba jedna z nielicznych, gdzie ta zatrważająca biel, a raczej jej nadmiar wcale mi nie przeszkadza. Tematyka ukazana dzięki ilustracjom nie mogła być lepiej zobrazowana. Nie ma tutaj przerostu formy nad treścią i mi się to podoba. Jeśli chodzi o treść to nie różni się zbyt wiele od innych tego typu książek. No może z takim wyjątkiem, że tutaj wszystko jest przedstawione w minimalistycznym skrócie. Dlatego tez uważam, że dla studentów medycyny może nie być on wystarczającym na zajęcia z anatomii. Dodatkiem – oczywiście, że tak, ale nie atlasem przodującym, na którym da się w wystarczającym stopniu opierać przy nauce do zaliczeń, bądź egzaminów. Jeśli chodzi o osoby spoza grona „medyków” jest wręcz idealny. Podstawowe wiadomości na temat ludzkiego ciała, podziału i poszczególnych części są takie, jakie być powinny. Nic dodać, nic ująć. Gdybym miała zatrzymać się przy podziale to z jednej strony podoba mi się wydzielenie poszczególnych działów typu: Głowa, Szyja, Klatka piersiowa, etc. Zwłaszcza, że łatwo się w nich odnaleźć – podział z góry na dół - i nie trzeba „skakać” i wertować stron milion razy. Jedyne, „ale” jakie bym miała w tym przypadku to fakt, że zarówno kończyny dolne, jak i górne połączyłabym w jeden „dział”, ponieważ zwykle omawiane są równocześnie. Fakt, który nie przypadł mi do gustu, to pomieszanie ilustracji komputerowych z rysunkami oraz obrazami 3D. Uważam, że osoby je przygotowujące powinny skupić się na jednej formie, a nie na kilku. Gdybym miała się wypowiadać, byłabym najbardziej za ilustracjami w wersji 3D, ponieważ są najbardziej realistyczne i w pełni ukazują wszystko, co powinno być widoczne. Dodatkowym plusem są informacje, fotografie, bądź badania dotyczące różnych chorób. Zwłaszcza, że wybrane i ukazane tutaj są bardzo częstym zjawiskiem, toteż warto je znać. Podsumowując tego typu atlas zapewni sporą wiedzę miłośnikom wszelakich informacji na temat ludzkiego ciała. Mogę się pokusić nawet o stwierdzenie, ze dla niektórych osób będzie on nieodłącznym towarzyszem, dlatego też z wielka chęcią mogę go polecić każdemu niezależnie od wieku, płci i predyspozycji zawodowych. W końcu nie trzeba być lekarzem, by się takimi rzeczami interesować, prawda?