Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Nauczyciel, śląskocieszyński folklorysta, publicysta i historyk, bibliofil. Jako uczeń seminarium nauczycielskiego w Cieszynie przeniósł się do nowo otwartego ewangelickiego seminarium nauczycielskiego w Ostrzeszowie w Wielkopolsce. Po jego ukończeniu przez siedem lat nauczał w kilku okolicznych wioskach, po czym w 1938 r. wrócił w Cieszyńskie, gdzie był nauczycielem w Gutach na Zaolziu. W latach II wojny światowej pracował jako robotnik w hucie w Trzyńcu. Pod koniec wojny został wcielony do niemieckiego wojska, skąd zbiegł. Po wojnie wrócił do nauczania. Najdłużej uczył w szkołach w Pruchnej i Górkach Wielkich. Na emeryturze zamieszkał w Skoczowie.
Już jako student cieszyńskiego seminarium nauczycielskiego redagował pismo pt. Ku rozrywce i nauce. Pracował jako bibliotekarz Biblioteki Tschammera. Odkrył i zachował dla nauki oryginalne rękopiśmienne pamiętniki cieszyńskich chłopskich "piśmiorzy" i "zapiśnikorzy", a także Kronikę Filipa Melanchtona z 1563 r. z zpisem nieznanej polskiej pieśni ludowej. Wiele publikował – ponad 850 prac z bibliografii, etnografii, historii, krajoznawstwa, folkloru, oświaty, m.in. biografię Ks. Jerzy Badura (Jego życie i twórczość) (Cieszyn 1949),Stonava - prameny k dějinám obce (Opawa 1963, współautor: A. Grobelný),opracowanie historyczne Dzieje parafii diecezji cieszyńskiej (Warszawa 1978),zbiory opowieści o wierzeniach ludowych z zakresu demonologii słowiańskiej, m.in. O czarownicach, utopcach i nocnicach (Bielsko-Biała 1980)[1] oraz wiele artykułów. Przez całe życie zbierał stare książki, pamiętniki, dokumenty. Zgromadzone prywatnie ogromne zbiory biblioteczne pod koniec życia przekazywał różnym instytucjom, również kościelnym. W 2001 r. otrzymał doktorat honorowy Chrześcijańskiej Akademii Teologicznej w Warszawie. Został pochowany na cmentarzu ewangelickim w Skoczowie.