Ludmiła Roszko

Ludmiła Roszko "Ludka".
Urodzona 15 czerwca 1913 r. w Smoleńsku, zmarła 19 grudnia 2000 r. w Toruniu. Wybitny geograf - geomorfolog. Absolwentka Uniwersytetu Stefana Batorego w Wilnie. Od początku II wojny światowej członek Armii Krajowej, skierowana do pracy w tajnym nauczaniu.
W 1945 r. objęła asystenturę w Katedrze Geografii Fizycznej na Uniwersytecie Mikołaja Kopernika w Toruniu, gdzie w 1955 r. uzyskała stopień naukowy docenta. Była prześladowana politycznie; ówczesne władze PZPR kilkakrotnie nie wyrażały zgody na nadanie jej tytułu profesora, mimo ogromnego jej dorobku naukowego i dydaktycznego.
Przez całe swe życie prowadziła szeroką działalność społeczną. Ofiarnie wspomagała studiującą młodzież oraz potrzebujących w Polsce i za granicą, a szczególnie na Wschodzie. Wspierała wiele inicjatyw kościelnych.
Była żarliwą czcicielką i apostołką Bożego Miłosierdzia, związaną z grupą błogosławionego ks. prof. Michała Sopoćki w Wilnie i współzałożycielką Instytutu Miłosierdzia Bożego.