Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Monografia oblężenia Smoleńska z 1654 roku to książka, nie ma co ukrywać, pełna mankamentów, przede wszystkim warsztatowych. Andrzej Haratym to historyk specjalizujący się w historii nowożytnej. Z mojego krótkiego researchu wynika, że zajmuje się on przede wszystkim połową XVII wieku, a zwłaszcza dziejami szlachty. Przechodząc do sedna, a więc owej monografii. Na wstępie należy zaznaczyć, że autor nie popełnia tu żadnych błędów merytorycznych, faktograficznie wszystko tu jest tak jak być powinno. Nie samymi faktami stoi jednak książka. Wprowadzenie do samego oblężenia miasta, bardzo długie (objętościowo prawie pół właściwego opisu),skupia się przede wszystkim na tym jak wyglądała sytuacja fortyfikacji oraz żołdu obrońców twierdzy. Niestety nie dowiemy się tutaj niczego o samej genezie oblężenie - wg autora po prostu ono było, od tak. W tym pierwszym rozdziale zaskakujące jest również obszerne (czasem kilkustronicowe) cytowanie źródeł. Moim zdaniem lepszym rozwiązaniem jest krótkie opisanie źródła, zacytowanie najważniejszych fragmentów - domyślam się czemu autor tak postąpił. W dalszej części książki jest nieco lepiej. Narracja fragmentu z oblężeniem, jak i całej książki kuleje. Powszechne są przydługie wyliczenia szlachciców, którzy albo coś podpisali, albo gdzieś mieli swoje majątki - tylko po co, co to wnosi do samego oblężenia. Skutki owego wydarzenia zostały wyjaśnione w kilku akapitach, a szkoda bo miało to dużo większe znaczenie, niż proces wojewody smoleńskiego. Wracając do moich wcześniejszych domysłów - sama część opisowa książki ma magiczne, idealne, równe 100 stron, być może to przypadek, a być może coś więcej. Na plus zaliczam aneksy, w których znajdują się porządnie zedytowane teksty źrodłowe (szkoda, że nie znajdują się w nim gargantuiczne cytaty z pierwszego rozdziału). Przez książkę przewijają się również przyjemne w odbiorze rysunki Marka Szyszko.