Iga Zakrzewska-Morawek

Impresje językowo-sensoryczne na poznawanie i odbieranie świata w perspektywie dwulatka, ale takiego, którego każdy nosi głęboko w sobie. Narracja jest obłędna, a przy głośnej niby mickiewiczowskiej deklamacji jeszcze zyskuje - bawi publikę setnie. Ale i czasem wzruszy. Mam tylko problem z kolejnością. Nie mam przymusu żadnego ciągu, ale jak zaczynamy od biegającego dwulatka, a w środku przebija się wpis, że Pan Dziecko w ogóle wstał i stoi - potknęłam się o to i straciłam zaufanie co do prezentacji bohatera. Bo ile w końcu miałby mieć lat? Czy my się cofamy? Czy stoimy? Poza tym świetna dla rodziców, co jeszcze niedawno nimi nie byli. Wspaniałe memento, przy którym osobiście wielokrotnie stawały mi przed oczami wyczyny mojego zucha. Obraca stres wychowawczy w świetny dowcip, nie ujmując mu wagi. Bo poznawanie świata to jest bardzo poważna misja. Książka inspirująca, na wielu poziomach.