Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Uroczy, przezabawny dziennik. Narratorka, tytułowa dama, to alter ego autorki. Ma męża, dorastającego syna, który uczy się w szkole z internatem. Córka jeszcze odbiera domową edukację. Dama nie pracuje, prowadzi dom, ale średnio jej idzie dyscyplinowanie służby, która doskonale wie, że kondycja finansowa państwa nie jest najlepsza. Udziela się w lokalnym towarzystwie, którym trzęsie lady Boxe. Żeby podreperować domowy budżet bierze udział w różnych konkursach literackich ogłaszanych przez gazety. Aż wreszcie odnosi spektakularny sukces i zostaje pisarką! Wydawca porównał damę do Bridget Jones, ale ja tego nie widzę. Od różnicy wieku po oczekiwania od życia. Bridget na parcie na sukces, na zdobycie faceta. Nie chce zostać starą panną, nie wiem czego bardziej oczekuje od mężczyzny: trwałego związku z satysfakcjonującym seksem czy pierścionka zaręczynowego i obrączki? Dama ma dom, męża, dzieci, pozycję towarzyską. Tylko potrzebuje ciut więcej pieniędzy, żeby miała spokojną głowę, i mogła sprawiać drobne przyjemności najbliższym (i sobie też). Bo próba zwinięcia kandyzowanego cukru z przyjęcia (córka lubi) skończyła się spektakularną klapą. Nie jest wulgarna i rozhisteryzowana jak Bridget.Nie ma na to czasu, bycie nawet nienajlepszą panią domu jest absorbujące. To kulturalna, wykształcona, jak na standardy przedwojennej Anglii, kobieta, ze darem obserwacji otoczenia. U mnie dama 1 : Bridget 0!