Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Autorka stara się utrzymać poziom pierwszej części ("Moje córki krowy") jednak skupia sie na postaci Marty - dorosłej i dziecięcej - i przez ten zabieg powieść może sprawiać wrażenie monotonnej. Marta popełnia błędy, widzi je, żałuje, najczęściej nie naprawia. Autorka przeplata życie dorosłej ze wspomnienianiami małej. Pokazuje, że przeszłość ma wpływ na nasze obecne zachowanie, że z dzieciństwa pochodzi wiele dorosłych pragnień oraz marzeń i wreszcie, że ta przeszłość nie powinna nas definiować, że my nie powinniśmy definiować siebie przeszłością, powinniśmy przytulić to nasze wewnętrzne dziecko i powiedzieć, że jest wystarczające, jest piękne i że będzie dobrze.