Jesteśmy społecznością, która kocha książki

„Czym było Auschwitz?” oparto na prostym schemacie. Matka postanawia porozmawiać z córką o zagładzie Żydów, która nie ominęła ich rodziny. Mathilde ma trzynaście lat, aczkolwiek to i owo obiło się jej o uszy. Jest nadzwyczaj dojrzałą nastolatką, co potwierdzają stawiane przez nią pytania, a niekiedy niewielkie zaskoczenie, jakim reaguje na słowa Annette. Odniosłem wrażenie, że córka domyśla się tego, co miało miejsce w czasie II wojny światowej i oczekuje od matki potwierdzenia swoich przypuszczeń. Trudno mi stwierdzić, czy podobnie jak w przypadku Mathilde, cechami większości trzynastolatków są przenikliwość oraz bezpośredniość. Córka Annette nie zadaje zbędnych pytań. Trafia w sedno tematu i wyznacza kierunek, w jakim zmierza krótka opowieść matki o zagładzie francuskich Żydów w czasie II wojny światowej. Czasami puentuje swoje odpowiedzi, aby dać dziecku do zrozumienia, że świat i ludzie wcale nie są tacy, jak mogłoby Nam się wydawać. To najważniejsza lekcja życia, którą każde dziecko powinno dostać od swojego rodzica. „Czym było Auschwitz?” można potraktować jako wskazówkę dla każdego, kto zastanawia się, kiedy i w jaki sposób porozmawiać z nastolatkiem o przeszłości. Przed wręczeniem dziecku tej książki, należałoby ją przeczytać, a dopiero wtedy zdecydować, czy jest odpowiednia dla młodego odbiorcy, czy może jednak warto poczekać z lekturą do czasu, gdy będzie gotowy zmierzyć się z tematyką zagłady Żydów. Starsi czytelnicy powinni potraktować tę pozycję jako uzupełnienie literatury obozowej, która potwierdza, że Auschwitz faktycznie było tym, o czym matka opowiedziała swojej córce.