Gertrude Bell

Zaskakująca (negatywnie) pozycja... To chyba powtarzalne odczucie po lekturze. Nie ma w tej pozycji opowieści o fascynujących przeżyciach królowej pustyni (w ogóle o kluczowych momentach jej pobytu na Bliskim Wschodzie). To nie jest więc opis pasjonującej przygody po Bliskim Wschodzie, dokonywanych odkryć, sytuacji politycznej czy mierzenia się przez kobietę z trudami podróży. Przedstawione są fragmenty jej "pamiętnika" - nierówne, bardzo luźno dobrane momenty, gdy już była zadomowiona na Bliskim Wschodzie i miała "swoją renomę" - więc wszyscy byli dla niej "mili i usłużni", a autorka mogła sobie podróżować do ciekawszych miejsc od Teheranu (trochę północnego Iranu),przez Arabię (ale nie Petrę),po Syrię (ale bez Palmiry, bo tam była wcześniej). Niewiele tu o odkryciach najstarszych cywilizacji, które działy się w tym czasie, więcej o post-aleksandryjskich zdarzeniach, około-osmańskich waśniach (ale tak bardzo ogólnie). Końcówka z Syrii trochę jakby ciekawsza, z lepiej opisanymi miejscami i wrażeniami z tych odwiedzin. Bardzo tu dużo nazwisk napotykanych ludzi (z niewielkim wspomnieniem kim oni właściwie są),co potęguje taki ogólny chaos tego fragmentarycznie przedstawionego pamiętnika. Nie ma mapy tej podróży... (pozostaje wiedza lub Internet). Na plus - kilka przemyśleń o Persach, Arabach, ich podejściu do życia i bardziej głębokich tez (których jednak ewidentnie było dziwnie mało, pojawiały się nagle i zanikały niezwłocznie).