Cytat dnia
Usłyszałam w głowie:"Godziiiina zbrodni", jakby jakaś Alinka, której nie miałam ochoty słuchać, mówiła wbrew mnie samej.
Najnowsze artykuły
ArtykułyCzytamy w weekend. 19 kwietnia 2024
60
ArtykułyPrzeczytaj fragment książki „Będzie dobrze” Aleksandry Kern1
Artykuły100 najbardziej wpływowych osób świata. Wśród nich pisarka i pisarz, a także jeden Polak
1
ArtykułyPięknej miłości drugiego człowieka ma zaszczyt dostąpić niewielu – wywiad z autorką „Króla Pik”
2
Popularne wyszukiwania
- Polecamy
Patronat LC
Patronat LC
Patronat LC- Wszystkie
- Książki
- Czasopisma
2019
2018
2018
2017
2017
2017
2017
2016
2015
2015
2015
2015
2015
2015
2007
2001
1992
1991Lena. Wieczór z opiekunką Fanny Joly
Seria o Lenie w rodzimym kraju wyszła po raz pierwszy już w 1991 roku. Świadczy to o naszym zapóźnieniu pedagogicznym. Lena chodzi do przedszkola, ma mamę i tatę. Seria zaczyna się w chwili, gdy mama Leny spodziewa się drugiego dziecka. Historyjki z każdej części opowiadane są z punktu widzenia dziecka, choć często wygląda zza nich dorosły narrator. Lena oczywiście nie chce brata, ale potem odkrywa, że to świetna sprawa. Dziewczynka jest bardzo pewna siebie, pozwala sobie czasem na złośliwości pod adresem dorosłych – tu wychodzi narrator :) Z pewnością jednak kształtuje w dziewczynkach przekonanie, że o ich wartości decyduje to, czy są dobrymi, mądrymi ludźmi. Książeczki są bardzo krótkie (ok. 40 stron),tekst jest napisany dużym drukiem, w sam raz dla 7-latek. Autorzy stosują literackie wyrażenia, na co jestem zawsze czuła, pojawiają się też zabawne neologizmy, np. mama ma ,,wybulbienie" na brzuchu, rodzice zapadli na ,,dzidziusiomanię", a brat to na początku ,,Marszczok". Przemycają także w treści naprawdę poważne słowa, typu: pouczająca pogadanka, nędzny występ, głużenie, gaworzenie. Oto próbka stylu: "Kubuś jednak nie miał chyba ochoty wyjść na ludzi ani nigdzie indziej. Za to ja o mało nie wyszłam z siebie. Różnymi sposobami próbowałam zwrócić na siebie jego uwagę, ale on zupełnie się mną nie interesował".Pralinka nie owija w bawełnę Fanny Joly
Wydawnictwo Znak Emotikon uraczyło nas właśnie trzecim tomem opowiadań o 8-letniej Alince i jej codziennych zmaganiach z otaczającym światem. Choć właściwie ów świat można by zawęzić do kilku postaci: Wiktora, Jana-Maksencjusza i Krzyśka Trufli. Dwóch pierwszych to jej starsi bracia, o których Pralinka (nie znosi gdy tak się ją nazywa) pisze: „Jak o nich (braciach) słyszę, to... jakbym... yyy... jadła wymiociny!”. Łatwo się domyślić, że nie pałają do siebie wzajemną sympatią. Robią za to wszystko żeby tylko uprzykrzyć drugiemu życie. Wiktor i „Mad Maks” - gagatki jakich mało, nie oszczędzają młodszej siostry. Co rusz wymyślają kolejne sposoby by pokazać Alince jej miejsce w szeregu. Druga strona medalu jest taka, że mała panna Mętlik nie pozostaje im dłużna. Ba! Nierzadko swoją przebiegłością i kombinatorstwem przyćmiewa psotnicze zdolności braci. Jak bowiem mówi sam tytuł: Pralinka nie owija w bawełnę! „Pralinka nie owija w bawełnę” kontynuuje to, z czym mieliśmy do czynienia w przypadku dwóch pierwszych części. Mamy więc przezabawnych bohaterów posiadających przezabawne nazwiska, którzy mówią i robią przezabawne rzeczy. Książkę czyta się z nieukrywaną przyjemnością głównie za sprawą wyśmienicie sportretowanych różnic pokoleniowych. Świat dorosłych widziany oczami dziecka zawsze był, jest i będzie wspaniałym tematem nośnym. Gwarantuję Wam, że zarówno Wy jak i Wasze pociechy spędzicie niezapomniane chwile przy tej lekturze. Wiem o czym piszę, gdyż nasz egzemplarz książki musiałem „wypożyczać” od córki aby móc ją przeczytać i dla Was zrecenzować. Więcej na blogu Zwykłej MatkiPopularne w kategorii książek autora
Popularni autorzy
