Stanisław Reperowicz

Podoba mi się. Lubię takie pamiętniki pisane przez zwykłych ludzi. Podzielili się swoimi przeżyciami na froncie, kiedy wyzwalali Polskę z bratnią Armią Czerwoną. To jest żywy dowód na to, że nie wszyscy sąsiedzi ze wschodu byli źli. Razem z nami ramię w ramię walczyli z Hitlerem i ginęli w bitwach. Jestem też zaskoczony i trochę mi też smutno, że w Polsce Ludowej mieli prezydenta, który czytał listy elektoratu i im odpisywał, a dziś w Polsce nie? To aż wstyd! Książka to jeden ze skarbów znalezionych ze strychu, wydana bardzo dawno, a jaka ciekawa. Dzięki takim pamiętnikom można prędko polubić i zainteresować się historią narodową. Komunizm zła rzecz, ale nie można zataić faktu, że oni szli w kierunku Polski, by wyzwalać, oni odbudowywali nasz kraj, kiedy rząd londyński uciekł i napadał w lasach... Świetna, polecam.