Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Przedmioty codziennego użytku przedstawione jako czas, który przemija. Dla mnie tak. Okładka przedstawia gałganek, który zrobiła prababcia. Książka jest mi bliska ze względu na osobę starszą (wiem co potrafią zrobić osoby z Alzheimerem oraz demencją) więc mamy tutaj rozważania autorki na ten temat jak również śmierci. Pisząc tą recenzję nigdy nie znajdę tak poetyckich słów, których użyła autorka, żeby opisać nam rzeczywistość "Zanim prababka zagnieździła się w szafie, znosiła tam wykradane jedzenie. Po jej śmierci znajdowaliśmy w ubraniach kaszę i orzechy, w czubkach butów wypchanych gazetami - gruby cukier kryształ do posypywania ciast". Jakie to prawdziwe słowa. Książkę polecam, ale trzeba się w nią wgryźć. Warta nagrody Nike!